Аўтакефальная Праваслаўная Царква Албаніі: Розніца паміж версіямі

У другой палове [[19 стагоддзе|XIX]] — пачатку [[20 стагоддзе|XX]] ст. частка праваслаўнага кліра ўдзельнічала ў албанскім нацыянальным адраджэнні ў тым ліку за межамі Албаніі. Адным з найбольш актыўных прыхільнікаў стварэння асобнай албанскай царквы быў [[Феафан Нолі]] ([[1882]]—[[1965]] гг.), грамадзянін [[ЗША]]. У [[1907]] г. у [[Масачусетс]]е святары праваслаўнай царквы, якая падпарадкоўвалася Канстанцінопальскай патрыярхіі, забаранілі хаваць на могілках албанскага [[нацыяналізм|нацыяналіста]] Крыштафа Дысніцу, што прывяло да канфлікту паміж вернікамі-[[албанцы|албанцамі]] і [[грэкі|грэкамі]]. У [[1908]] г. Феафан Нолі быў пасвечаны як святар [[РПЦ|Рускай праваслаўнай царквы]] і пад яе юрысдыкцыяй стварыў асобны албанскі прыход [[Мікалай Цудатворац|Св. Мікалая]] у [[Горад Нью-Ёрк|Нью-Ёрку]]у. Пасля абвяшчэння незалежнасці Албаніі ён пераехаў у [[Горад Тырана|Тырану]], дзе займаўся актыўнай палітычнай і культурнай дзейнасцю.

У верасні [[1922]] г. у [[Горад Берат|Бераце]] адбыўся першы агульнанацыянальны праваслаўны сход, падчас якога [[17 верасня]] была абвешчана аўтакефальная царква Албаніі, прыняты яе статут. У [[1923]] г. Феафан Нолі быў абраны яе кіраўніком. Патрыярх Канстанцінопальскі прызнаў Албанскую праваслаўную царкву толькі ў [[1937]] г. пасля ад'езду Феафана Нолі з Албаніі і доўгай чаргі перагавораў з прадстаўнікамі албанскага кліра.

У лістападзе [[2006]] г. царкоўная асамблея ў [[Горад Дурэс|Дурэсе]]е, што складалася з 250 удзельнікаў — святароў і парафіян, — прыняла новы статут. У [[2009]] г. было заключана новае пагадненне паміж аўтакефальнай праваслаўнай царквой Албаніі і ўрадам гэтай краіны, якое рэгулюе ўзаемаадносіны і супрацоўніцтва паміж дзяржавай і царкоўнай арганізацыяй. Яно прадугледжвае права царквы арганізоўваць і здзейсняць сваю місію незалежна ад дзяржавы. У сваю чаргу дзяржава гарантуе павагу і прызнае прадстаўнікамі царквы толькі асоб, упаўнаважаных Найсвятым Сінодам.

Вышэйшым органам кіравання аўтакефальнай праваслаўнай царквы Албаніі з'яўляецца Найсвяты Сінод, у які ўваходзяць 8 [[епіскап]]аў, у тым ліку [[архіепіскап]] [[горад Тырана|Тыраны]] і [[горад Дурэс|Дурэса]]а, а таксама генеральны сакратар. Кіраўніком Найсвятога Сінода з'яўляецца архіепіскап Тыраныі Дурэса, першасвятар усёй царквы. Згодна статуту [[2006]] г., дазваляецца арганізацыя царкоўнай асамблеі для абмеркавання найбольш надзённых пытанняў.