Вікіпедыя

Святая зямля: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
др Правілы арфаграфіі 2008., перанесена: папа → Папа з дапамогай AWB
Тэг: Адменена
адкат правак Belarus2578Bot
Тэгі: Ручны адкат Адменена
Радок 1:
[[Файл:1759 map Holy Land and 12 Tribes.jpg|thumb|Карта Святой Зямлі, 1759 год.]]
'''Свята́я зямля́''' ({{lang-he|ארץ הקורש}}, Eretz ha-Kodesh; {{lang-la|Terra Sancta}}; {{lang-el|Άγιοι Τόποι}}, Agioi Topoi; {{lang-ar|}}, al-Ardu l-Muqaddasa) - частка тэрыторыі сучаснай [[Ізраіль|Дзяржавы Ізраіль]] (да 1948 года - [[Палесціна|Палесціны]]). З'яўляецца святыняй чатырох [[Аўрамічныя рэлігіі|аўрамічных рэлігій]]: [[Вера бахаі|Веры бахаі]], [[іўдаізмІўдаізм|іўдаізму]]у, [[хрысціянства]] і [[іслам|ісламу]]у.
 
== У іўдаізме ==
Радок 7:
== У хрысціянстве ==
[[Файл:Holy sepulchre mass.jpg|thumb|Храм Труны Гасподняй]]
'''Святая зямля''' - агульная еўрапейская назва [[Горад Іерусалім|Іерусаліма]] і навакольных тэрыторый. Геаграфічна атаясамліваецца з [[Палесціна|Палесцінай]]й. Назва ўзнікла ў сувязі з размешчваннем на гэтых тэрыторыях [[хрысціянства|хрысціянскіх]] святынь, якія з'яўляліся сведчаннямі адбываўшыхся тут падзей [[Біблейская гісторыя|свяшчэннай (біблейскай гісторыі)]] ці былі неяк з імі звязаны (напрыклад: [[Гефсіманія]], [[Галгофа]] і г. д.).
 
== Гісторыя Святой зямлі ==
Радок 16:
Калі ў 1187 годзе, Іерусалім зноў быў заняты мусульманамі, султан [[Саладзін]] атрымаў як ключы Труны Гасподняй, так і іншымі Святымі месцамі, і толькі потым паступова ўдалося лацінянам і грэкам, карыстаючыся спрыяльным абставінам, атрымаць права валодання Святымі месцамі.
 
У 1230 г. Папапапа [[Рыгор IX, Папа Рымскі|Рыгор IX]] прызначыў [[Францысканцы|францысканцаў]] ахоўнікамі Святых месц. З XVI стагоддзя [[Францыя]] стала абаронай правоў рымска-каталіцкай царквы на Усходзе і дамаглася ад Порты падцвержання правоў францысканаў на валоданне Святымі месцамі. Паміж лацінянамі і грэкамі з даўніх часоў адбываліся спроэчкі з-за розных ільгот і пераваг, якімі карысталіся паслядоўнік абедзьвух канфесій падчас наведвання Святых месц. Гэтыя спрэчкі абцяжарвалі [[Порта|Атаманскую Порту]], якая вырашала справы то на карысць аднаго, то на карысць другога бока і часта выклікала незадавальненне абодвух.
 
У 1740 г. Францыя дабілася ад султана новых прывілееў для каталіцкай царквы, на шкоду праваслаўным; але потым, пры абыякавасці французаў да рэлігійных спраў, грэкам удалося атрымаць ад [[візір|візіраў]]аў большую частку [[Храм Труны Гасподняй|царквы Св. Труны]], [[Базіліка Нараджэння Хрыстова|царквы ў Віфлееме]] і адзін з трох ключоў ад [[Пячора Нараджэння|пячоры, дзенарадзіўся Ісус]].
 
Калі ў 1808 годзе царква над Труной Гасподняй згарэла, грэкі ўзялі на сябе пабудову новага храма і зрабіліся адзінымі ўладальнікамі большай яго часткі. У XIX ст. Расія выступае ў якасці заступніка ўсіх грэка-праваслаўных хрысціян на Усходзе і прад'яўляе патрабаванне на валоданне ключом ад царквы Св. Труны. Гэтаму ўспрацівілася Францыя, якая ў 1850 годзе запатрабавала на падставе дагавора 1740 года каб каталіцкім святарам была вернута вялікая царкваў Віфлееме з правам усталяваць там новую зорку, змяніць дываны ў пячоры і ўвогуле мець у выключным валоданні труну Прасв. Багадродзіцы і [[Камень мірапамазвання]]; разам з тым Францыя прысвойвала сабе права зрабіць неабходны рэмонт у вялікім купале царквы Васкрасення і аднавіць у ёй усё, як было да пажару 1808 года.
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Святая_зямля"