Народная Рэспубліка Балгарыя: Розніца паміж версіямі

У [[2СВ|Другую сусветную вайну]] [[Трэцяе Балгарскае царства|Царства Балгарыя]] ўступіла на бокубаку [[краіны Восі|Восі]]. У [[1943]] на фоне пераходу ініцыятывы ў вайне на бок [[СССР|Савецкага Саюза]] ў краіне ўзмацніўся камуністычны рух і цар [[Барыс III]] зрабіў спробу выйсці з саюза з Германіяй, але [[28 жніўня]] нечакана памёр. У [[1944]] Балгарыю ахапіў палітычны крызіс. Няўдалыя спробы мірных перамоў прыводзяць да таго, што ў [[верасень|верасні]] [[1944]] савецкія войскі пачынаюць уварванне, не сустрэўшы, аднак, аніякага супраціву. 9 верасня камуністы пры дапамозе міністра абароны [[Іван Марынаў|Івана Марынава]] [[Пераварот 9 верасня|ажыцяўляюць дзяржаўны пераварот]] і прыходзяць да ўлады, абвясціўшы народную рэспубліку.

У [[1944]] - [[1945]] новы урад правёў шэраг рэпрэсій супраць палітычных супернікаў, калектывізацыю і экспрапрыяцыі, што прыводзіць да ўзнікнення партызанскага [[Гаранскі рух|Гаранскага руху]], які карыстаўся падтрымкай [[Каралеўства Грэцыя|Грэцыі]]. Для ліквідацыі супраціву быў створаны [[ДС|Камітэт дзяржаўнай бяспекі]] (ДС), які захоўваў важную ролю ўвесь час існавання НРБ. Рэферэндум 1946 афіцыйна замацаваў сацыялістычны рэжым. Старшынёй Савета Міністраў стаў адзін з самых харызматычных дзеячаў [[Камінтэрн]]а, [[Георгі Дзімітраў]]. Ён наладжвае сяброўскія стасункі з [[СФРЮ|Югаславіяй]] і актыўна ўдзельнічае ў распрацоўцы праекта [[Балканская Федэрацыя|Балканскай Федэрацыі]] (дзяржавы, якая павінна аб'яднаць [[СФРЮ|Югаславію]], [[Народная Рэспубліка Албанія|Албанію]], Балгарыю, [[Сацыялістычная Рэспубліка Румынія|Румынію]], і, пры ўмове перамоге кампартыі ў [[Грамадзянская вайна ў Грэцыі|грамадзянскай вайне]], Грэцыю).