Касцёл Марыі Снежнай (Львоў): Розніца паміж версіямі

|Тып будынка = [[Базіліка|базіліка]]

'''Касцёл Марыі Снежнай''' — дзеючы [[Грэка-каталіцкая царква|грэка-каталіцкі]] храм у [[Гістарычны цэнтр Львова|цэнтры Львова]] (афіцына — Царква Маці Божай Нястомнай Дапамогі [[УГКЦ]]), былы [[Рымска-Каталіцкая Царква|рымска-каталіцкі]] [[Касцёл|касцёл]]. Адзін з самых старых храмаў [[Львоў|Львова]].

Упершыню згадваецца ў [[1344]] годзе. Шэраг даследчыкаў мяркуе, што царква пабудавана яшчэ ў [[XIII стагоддзе|XIII стагоддзі]]. Дакумент [[1358]] года гаворыць, што царкве ўжо вельмі доўгі час належаў млын на рацэ Полтве. Гэты дакумент пацвярджае, што храм да таго часу ўжо даўно існаваў. Пры ім дзейнічала першая рымарымска-каталіцкая парафія у горадзе. У [[1415]] годзе парафія перанесена ў [[Лацінскі катэдральны сабор (Львоў)|Лацінскую катэдру]], а царква стала філіяльнай. Храмам займаўся адзін з вікарыяў, а пазней - канонікаў. У XIV-XV стагоддзях Львоў быў акружаны абарончай сцяной, а царква, што апынулася за яе межамі, была абнесена ўласнай сцяной таўшчынёй 2 метры. Двойчы храм адбудаваны пасля пажараў [[1623]] і [[1683]] гадоў. У [[1685]] годзе з просьбай аб перадачы закінутай царквы да [[Магістрат|магістратамагістрат]]а звярталіся толькі [[Трынітарыі|трынітарыі]]. Аднак гарадскі савет і капітула выступілі супраць, і манахі самастойна заклалі свой манастыр ужо ў цэнтры горада.

У [[1763]] годзе Львоў з прыгарадамі быў падзелены на шэсць прыходаў і царква стала цэнтрам аднаго з іх. Да прыходу аднесена паўночная частка [[Кракаўскае прадмесце (Львоў)|Кракаўскага прадмесця]], а таксама вёскі [[Клэпарыў|Клепараў]], [[Галоска]] і [[Бруховычы|Бруховічы]]. Капітула складалася з трох канонікаў і трох прэлатаў. У [[XVIII стагоддзе|XVIII стагоддзі]] да паўночнай сцяны нефа прыбудаваны аднапавярховы дом арганіста. У [[1888]]-[[1892]] гадах праведзена перабудова па праекце Юльяна Захарэвіча. Дабудаваная [[Плябанія|плябанія]] з невысокай вежай, уласным асобным уваходам і агароджай ад вуліцы Снежнай. Прыбудовы выкананы ў [[Неараманскі стыль|неараманскім стылі]] з нетынкованым цагляным мурам.

Пасля [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] храм працягваў дзейнічаць. [[12 красавіка]] [[1951]] года ён быў зачынены, а прыход ліквідаваны. Частка ўнутранага убранства знішчана, а частка — перададзена ў іншыя храмы, а таксама музей рэлігіі і атэізму, і гістарычны музей. У храме уладкаваны склад. У 1960-х гадах знішчана скульптура Маці Божай, якая стаяла перад уваходам (паходзіла з манастыра місіянераў на Жоўкіўскім прадмесці). Да сцен храма прымацаваныя драцяныя расцяжкі электрычнай лініі трамвая, пушчанага па вуліцы Гонты ў [[1950]] годзе. З прычыны гэтага праз восем гадоў прыйшлося праводзіць абследаванне і ўмацаванне падмуркаў, сцен, рамонт даху. З [[1988]] года тут знаходзіўся музей фатаграфіі. У [[1995]] годзе храм перададзены манахам-[[Рэдэмптарысты|рэдэмптарыстам]] [[Украінская Грэка-Каталіцкая Царква|Украінскай грэка-каталіцкай царквы]], асвечаны як Царква Маці Божай Нястомнай Дапамогі.