|
Менская міжнародная кніжная выстава-кірмаш
{{пісьменнік}}
'''Віктар Анатолевіч Шандаровіч'''<ref>{{cite web|author=[[Ганна Соўсь]]|title=Шандаровіч: Ад дзясяткаў мільёнаў тэлегледачоў 15 гадоў таму да выхаду з плакатам да мінакоў|url=https://www.svaboda.org/a/26560434.html|publisher=[[Беларуская служба Радыё Свабода|Беларуская служба Радыё «Свабода»]]|date=1 верасня 2014|accessdate=13 студзеня 2022}}</ref> ({{lang-ru|Ви́ктор Анато́льевич Шендеро́вич}}; {{ДН|15|8|1958}}, {{МН|Масква||}}) — [[Расія|расійскі]] і [[Ізраіль|ізраільскі]] [[журналіст]], празаік, [[паэт]], [[драматург]], [[сцэнарыст]], тэлевядоўца і радыёвядоўца, сатырык, [[публіцыст]], [[педагог]]. Калумніст часопісу [[The New Times]].
== Біяграфія ==
Нарадзіўся з сям'і інжынера Анатоля Семяновіча Шандаровіча (1930—2017) і педагога Інесы Яўсееўны Дазорцавай (1929—2011). Дзед па бацькоўскай лініі, Сямён Маркавіч Шандаровіч (1903—1984), інжынер-хімік, працаваў на заводзе ЗІЛ, двойчы падвяргаўся палітычным рэпрэсіям у 1929 і 1948 гадах. Бабуля па бацькоўскай лініі — Лідзія (народжаная Эйдля)<ref>[https://gazetaby.com/post/shenderovich-ded-iz-belarusi-edinstvennyj-iz-183-c/160415/ Шендерович: «Дед из Беларуси — единственный из 183 человек живым проскочил 1937 год»]</ref>. Другі дзед, Яўсей Самуілавіч Дазорцаў, быў начальнікам аддзелу СПА Наркамату вугальнай прамысловасці. Старэйшы лейтэнант Яўсей Дазорцаў, камандзір роты 477-га стралковага палка<ref>{{cite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, 07.10.1941, погиб,|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_prikaz9413398/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref>. 161-й стралковай дывізіі — будучай 4-й гвардзейскай стралковай Апосталаўска-Венскай Чырванасцяжнай дывізіі, загінуў на фронце 7 кастрычніка 1941 года<ref>{{cite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, 07.10.1941, погиб,|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_prikaz9187287/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref> пад [[Ленінград]]ам<ref>{{cite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, __.10.1941, погиб,|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_donesenie51005542/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref><ref>{{cite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович,, погиб (пропал без вести),|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_dopolnitelnoe_donesenie75336158/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref><ref>{{cite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, 07.10.1941, убит,|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_donesenie72751696/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref>. Пахаваны ў в. Гонтавая Ліпка Ленінградскай вобласці<ref>{{cite web|accessdate = 2016-01-06|title = Память народа :: Донесение о безвозвратных потерях :: Дозорцев Евсей Самойлович, 07.10.1941, убит,|url = https://pamyat-naroda.ru/heroes/memorial-chelovek_dopolnitelnoe_donesenie5700494/|publisher = pamyat-naroda.ru}}</ref>.
У 10 класе Віктара Шандаровіча заўважае [[Канстанцін Райкін]] і Шандаровіч патрапіў на навучанне ў тэатральную школу [[Алег Табакоў|Алега Табакова]]. Гэты факт вызначыў далейшы лёс падлетка. У 1975 годзе ён паступае на рэжысуру і праз 5 гадоў паспяхова абараняе дыплом [[Маскоўскі інстытут культуры і мастацтваў|Маскоўскага інстытута культуры і мастацтваў]].
Пасля навучання Віктар праходзіць тэрміновую службу ў войску. У далейшым ён казаў, што менавіта служба дала яму многія сюжэты, якія ён увасобіў у сваіх сатырычных творах. Аж да 1990 года Шандаровіч працаваў у ГІТІСе, дзе не толькі выкладаў сцэнічнае майстэрства, але і ставіў уласныя карціны. Так, у 1988 годзе па сатырычных расказах Віктара выступіў [[Генадзь Хазанаў]]. Аднак пік кар'еры рэжысёра прыйшоўся на 1990-я гады.
Адной з прычын знішчэння расійскімі ўладамі старога НТВ былі "Куклы" і праграма "Ітого", якія рыхтаваў і веў Віктар Шандаровіч. Супрацоўнічае з «Радыё Свабода»: з 29 ліпеня 2003 па 27 снежня 2009 года вёў перадачу «Все свободны», да жніўня 2015 года публікаваўся на сайце радыёстанцыі як адзін з калумністаў.
З 14 лістапада 2003 па 28 чэрвеня 2008 года - мастацкі кіраўнік і вядучы праграмы "Плаўлены сырок" на радыёстанцыі "[[Эхо Москвы]]".
10 студзеня 2022 года паведаміў у соцсетках, што з'ехаў з Расіі ў мэтах бяспекі<ref>[https://www.svaboda.org/a/31651036.html «Мірнаму пратэсту ў таталітарным грамадстве наканаванае паражэнне», — Шандаровіч пра свой ад’езд і кроў беларусаў], [[Радыё Свабода]], 13-01-2022 </ref>.
== Творчасць ==
=== П'есы ===
* 2001 — Два ангелы, чатыры чалавекі
* 2002 — Цёзка Швейцэра
* 2007 — Пятрушка
* 2010 — Пацярпелы Гольдзінер
* 2011 — Вечаровы выезд таварыства сляпых
* 2011 — Цяперашні момант
* 2019 — Пабачыць Солсберы
Па п’есе «Пацярпелы Гольдзінер» у 2014 годзе быў пастаўлены спектакль, у якім галоўную роль граў [[Уладзімір Этуш]]<ref name="etush">{{cite web|url=https://www.etush.ru/afisha/poterpevshij-goldiner-2014.html|title=«Потерпевший Гольдинер» (2014)|first=|last=|website=etush.ru|date=|accessdate=2020-11-30}}</ref>.
=== Кнігі ===
* 1991 — [http://shender.ru/books/list/?.nom=06 ''Цветы для профессора Плейшнера'']
* 1993 — [http://shender.ru/books/list/?.nom=07 ''… В деревне Гадюкино — дожди'']
* 1995 — [http://shender.ru/books/list/?.nom=04 ''Семячкі''] (М.: [[Текст (выдавецтва)|Текст]])
* 1997 — ''Тэатр аднаго Шэндэровіча''
* 1998 — [http://shender.ru/books/list/?.nom=01 ''Куклы'']
* 1999 — [http://shender.ru/books/list/?.nom=03 ''Московский пейзаж'']
* 2000 — [http://shender.ru/books/list/?.nom=08 ''Куклиада'']
* 2000 — [http://shender.ru/books/list/?.nom=02 ''Антология'']
* 2000 — [http://shender.ru/books/list/?.nom=05 208 избранных страниц]
* 2004 — [http://evartist.narod.ru/text12/78.htm ''Здесь было НТВ и другие истории'']
* 2004 — [http://tvoygolos.narod.ru/klio/text1.htm ''Здесь было НТВ, ТВ-6, ТВС'']
* 2005 — ''Монолог с властью''
* 2005 — ''Кинотеатр повторного фильма''
* 2005 — [http://zakharov.ru/index.php?option=com_books&task=book_details&book_id=54&Itemid=56''Изюм из булки''], ISBN 978-5-8159-0826-0
* 2006 — [http://zakharov.ru/index.php?option=com_books&task=book_details&book_id=53&Itemid=56''Недодумец, или как я победил Марк Твена''], ISBN 5-8159-0590-9
* 2006 — [http://zakharov.ru/index.php?option=com_books&task=book_details&book_id=54&Itemid=56''Изюм из булки. Издание второе. Исправленное и дополненное'']
* 2007 — ''Плавленые сырки и другая пища для ўма''
* 2007 — ''Хромой стих'' (М.: [[Время (выдавецтва)|Время]])
* 2009 — ''Схевенинген'' (М.: [[Время (выдавецтва)|Время]]), ISBN 978-5-9691-0456-3
* 2009 — ''Случай с йеху и другие истории нашего зоопарка. Мои встречи с правосудием'' (М.: [[Новая газета]]), ISBN 978-5-91147-008-1
* 2010 — ''Операция «Остров»'' (М.: Астрель, Corpus), ISBN 978-5-271-27466-4
* 2012 — Евроремонт: рассказы (М.: Астрель, CORPUS), ISBN 978-5-271-43135-7
<!-- * 2014 — ''Соло на флейте'' (М.: [[Время (выдавецтва)|Время]]), ISBN 978-5-9691-1274-2 —— на книге написано 2015 -->
* 2014 — ''Блокада мозга 2014'' (М.: Захаров), ISBN 978-5-8159-1330-1
* 2015 — ''Проклятие Пелопа'' (М.: Пробел-2000), ISBN 978-5-98604-495-8
* 2015 — ''Рептилион и другие истории о любви'' (М.: Время), ISBN 978-5-9691-1399-2
* 2015 — ''Соло на флейте'' (М. : Время), ISBN 978-5-9691-1274-2
{{Зноскі}}
{{бібліяінфармацыя}}
{{DEFAULTSORT:Шандаровіч, Віктар Анатолевіч}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Маскве]]
[[Катэгорыя:журналісты Расіі]]
[[Катэгорыя:Рускія літаратары]]
[[Катэгорыя:педагогі Расіі]]
| 