ASCII: Розніца паміж версіямі

Уяўляе сабой схему, у якой для [[літара]]ў, [[лічба]]ў, [[Знакі прыпынку|знакаў прыпынку]] і іншых сімвалаў пазначаны лічбавыя значэнні-коды. ASCII утрымлівае стандартны набор значэнняў кодаў для сімвалаў, якія уключаны у табліцу, што забяспечвае абмен інфармацыяй паміж [[ЭВМ]] і іх праграмамі. ASCII утрымлівае 256 кодаў (шаснаццатковыя коды), згрупаваныя ў два наборы па 128 значэнняў: стандартны (базавы) і пашыраны. У асноўным стандартным наборы ASCII першыя 32 значэнні замацаваны за кодамі кіравання перадачай звестак і работай друкаркі (такія як вяртанне карэткі, табуляцыя, вяртанне курсора на адну пазіцыю і інш.). Гэтыя коды кантралююць перадачу звестак ад аднаго прыстасавання да другога. Наступныя (пасля 32-х) 96 кодаў замацаваны за знакамі пунктуацыі, лічбамі ад 0 да 9, вялікімі і малымі літарамі [[лацінскі алфавіт|лацінскага алфавіту]]. Пашыраны набор кодаў ад 128 да 255 адведзены для прысвойвання іх вытворцам кампутараў і распрацоўшчыкам [[Праграмнае забеспячэнне|праграмнага забеспячэння]] адпаведнаму падмноству сімвалаў. Гэтыя коды могуць прымяняцца па-рознаму ў розных кампутарах і праграмах — кадуюцца сімвалы псеўдаграфікі і літары нацыянальных алфавітаў. Такім чынам, пашыраныя сімвалы ASCII будуць інтэрпрэтавацца карэктна толькі тады, калі кампутар, друкарка, праграма разлічаны на гэтыя коды. Стандартны код сімвалаў ASCII зяўляецца ўніверсальным для ўсіх відаў апаратнага і праграмнага забеспячэння мікракампутараў.