ASCII: Розніца паміж версіямі

Уяўляе сабой схему, у якой для [[літара]]ў, [[лічба]]ў, [[Знакі прыпынку|знакаў прыпынку]] і іншых сімвалаў пазначаны лічбавыя значэнні-коды. ASCII утрымлівае стандартны набор значэнняў кодаў для сімвалаў, якія уключаны у табліцу, што забяспечвае абмен інфармацыяй паміж [[ЭВМ]] і іх праграмамі. ASCII утрымлівае 256 кодаў (шаснаццатковыя коды), згрупаваныя ў два наборы па 128 значэнняў: стандартны (базавы) і пашыраны. У асноўным стандартным наборы ASCII першыя 32 значэнні замацаваны за кодамі кіравання перадачай звестакданых і работай друкаркі (такія як вяртанне карэткі, табуляцыя, вяртанне курсора на адну пазіцыю і інш.). Гэтыя коды кантралююць перадачу звестакданых ад аднаго прыстасавання да другога. Наступныя (пасля 32-х) 96 кодаў замацаваны за знакамі пунктуацыі, лічбамі ад 0 да 9, вялікімі і малымі літарамі [[лацінскі алфавіт|лацінскага алфавіту]]. Пашыраны набор кодаў ад 128 да 255 адведзены для прысвойвання іх вытворцам кампутараўкамп'ютараў і распрацоўшчыкам [[Праграмнае забеспячэнне|праграмнага забеспячэння]] адпаведнаму падмноству сімвалаў. Гэтыя коды могуць прымяняцца па-рознаму ў розных кампутарахкамп'ютарах і праграмах — кадуюццакадзіруюцца сімвалы псеўдаграфікі і літары нацыянальных алфавітаў. Такім чынам, пашыраныя сімвалы ASCII будуць інтэрпрэтавацца карэктна толькі тады, калі кампутаркамп’ютар, друкарка, і праграма разлічаны на гэтыя коды. Стандартны код сімвалаў ASCII зяўляецца ўніверсальным для ўсіх відаў апаратнага і праграмнага забеспячэння мікракампутараўмікракамп'ютараў.