Дайнава (рэгіён): Розніца паміж версіямі

 

Упершыню ўпамінаецца ў [[1255]] ў грамаце [[Міндоўг]]а крыжакам (магчыма, падробленай). Першапачаткова Дайнава ўяўляла сабой, напэўна, тэрыторыю аднайменнага заходне-балцкага (яцвяжскага) пляменнага княства, якое ў другой пал. 13 ст. ўвайшло ў склад [[ВКЛ]] і было паступова асіміліравана: на поўначы [[літоўцы|літоўцамі]], на поўдні — [[беларусы|беларусамі]]. Для насельніцтва Дайнавы быў характэрны пахавальны абрад са стварэннем каменных курганоў, пазней - каменных магіл, які захаваўся і пасля асіміляцыі. Асноўная тэрыторыя Дайнавы ахоплівала правабярэжжа [[Нёман]]а на паўночны-ўсход ад [[Гродна]], у ніжнім цячэнні р. Мяркіс (суч. Варэнскі раён Літвы) і прылеглых частках сучаснага [[Гродзенскі раён|Гродзенскага]], [[Шчучынскі раён|Шчучынскага]] і [[Воранаўскі раён|Воранаўскага]] раёнаў, адкуль адбывалася рассяленне далёка на поўдзень (нават на левабярэжжа Нёмана) і на ўсход. У 15 ст. і пазней большасць гэтага абшару займала слабазаселеная Дайнаўская пушча - традыцыйнае месца паляванняў вялікіх князёў літоўскіх.

{{зноскі}}

В. Насевіч. Дайнава // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6. – Мн.: БелЭн, 1998. С. 11.