Намагаўся ўмацаваць велікакняжацкую ўладу, аднак гэтага не ўдалосяатрымалася, вымушаны быў пашырыць правы феадалаў і шляхты. У [[1441]] падушыў выступ смаленскіх гараджан, а ў [[1490]]-[[1492]] гг. выступы сялян на поўдні ВКЛ і Польшчы.
У 1447 выдаў г. зв. [[Казіміраў прывілей]], якім пашырыў правы феадалаў ВКЛ, гарантаваў права ўласнасці на зямлю, вольны выезд за мяжу, права судзіць залежных ад іх людзей. У прывілеі прадугледжвалася, што зямлю і дзяржаўныя пасады ў ВКЛ маглі атрымліваць толькі мясцовыя феадалы. Пры КазіміруКазіміры вырасла роля [[паны-рада|паноў–рады]] і ўзмацніўся яе ўплыў на дзейнасць вялікага князя.
У [[1457]] выдаў прывілей, паводле ягоякага жыхары ВКЛ маглі вольна выяджацьвыязджаць за мяжу, акрамя варожых краін, у тым ліку для набыцця адукаціі. Аказваў матэрыяльную дапамогу студэнтам з дзяржаўнага скарбу. У [[1468]] выдаў [[Судзебнік, 1468|Судзебнік]], першую спробу кадыфікацыі крымінальнага і працэсуальнага права ВКЛ. У [[1471]] ліквідаваў [[Удзельнае княства|ўдзельныяудзельныя княствы]]. Прадстаўнікі незалежніцкай партыі, незадоваленыянезадаволеныя збліжэннем з Польшчай, ўу [[1480-я|1480-х]] гадах арганізавалі змову супраць Казіміра, але яна была выкрытая. Выданнем [[Няшаўскі статут|Няшаўскага статутастатуту]] Казімір пачаў час палітычнага панаваньнепанаваньня ў Польшчы [[шляхта|шляхецкага стану]].
