'''Аляксандр Іванавіч ВАЛЬКОВІЧ''' ([[21.4]]([[{{ДН|3.|5]]). [[|1892]]|21|4}}, [[Мінск]] (?) — [[{{ДС|4.|11]].[[|1937]]}}, [[Мінск]], [[НКВДНКУС]]), — беларускі грамадска-палітычны дзеяч.
У [[1914]]—[[1915]] працаваў у Віленскім аддзяленні Дзяржаўнага зямельнага банка. У пачатку [[Першая сусветная вайна|1-й сусветнай вайны]] ў эвакуацыі ў [[Тамбоў|Тамбове]]. З вер.верасня [[1915]] у арміі, у [[1916]] скончыў школу прапаршчыкаў ([[Горад Горы|Горы]]). Член [[БПС-Р]]. З [[1918]] у [[Мінск]]уМінску. Прадстаўнік [[БНР]] пры ўрадзе [[Грузія|Грузіі]], міністр фінансаў БНР. У час польскай акупацыі Беларусі [[1919]]—[[1920]] арыштоўваўся, уцёк за мяжу. У снеж.снежні [[1925]] вярнуўся ў Мінск. Працаваў інспектарам у Наркамаце фінансаў. У выніку чысткі апарату Наркамфіна ў сак.сакавіку [[1930]] пазбаўлены работы. Арыштаваны [[ДПУ БССР]] [[18.7]].[[1930]] па справе «[[Саюз вызвалення Беларусі, справа|«Саюза вызвалення Беларусі»]]». Паводле пастановы [[АДПУ СССР]] ад [[10.4]].[[1931]] сасланы на 5 гадоў у [[Белябей]] ([[Башкірыя]]). [[25.5]].[[1937]] арыштаваны [[НКУС Башкірскай АССР]] па абвінавачанні ў прыналежнасці да «Польскай вайсковай арганізацыі». [[28.10]].1937 «двойкай» (наркам унутраных спраў і пракурор [[СССР]]) прыгавораны да расстрэлу. Па першым прыгаворы рэабілітаваны [[10.6]].[[1988]].
