Аляксей Міхайлавіч: Розніца паміж версіямі

Да пяцігадовага ўзросту малады царэвіч Аляксей заставаўся на апецы ў царскіх «маці». З пяці гадоў пад наглядам [[Барыс Іванавіч Марозаў|Б. І. Марозава]] ён стаў вучыцца грамаце па буквару, затым прыступіў да чытання [[Часоўнік]]а, [[Псалтыр|Псалтыры]]ы і Дзеянняў Св. Апосталаў, у сем гадоў пачаткаў навучацца пісьму, а ў дзевяць — царкоўнаму спеву. З цягам часу ў дзіцяці (11—12 гадоў) склалася маленькая бібліятэка; з кніг, яму якія належылі, згадваюцца, паміж іншым, Лексікон і граматыка, выдадзеныя ў [[Літва|Літве]], а таксама Касмаграфія. У ліку прадметаў «дзіцячай пацехі» будучага цара сустракаюцца: конь і дзіцячыя латы «нямецкай справы», музычныя прылады, нямецкія карты і «друкаваныя лісты» (малюначкі). Такім чынам, нараўне з ранейшымі адукацыйнымі сродкамі, прыкметны і новаўвядзенні, якія зроблены былі не без прамога ўплыву Б. І. Марозава. Апошні, як вядома, апрануў у першы раз маладога цара з братам і іншымі дзецьмі ў нямецкую вопратку. На 14-м году царэвіча ўрачыста «абвясцілі» народу, а 16-ти гадоў ён, пазбавіўшыся бацькі і маці, уступіў на прастол маскоўскі.

Малады цар моцна падпарадкаваўся ўплыву [[Барыс Іванавіч Марозаў|Барыса Марозава]]. Задумаўшы ажаніцца, ён у [[1647]] г. вылучыў сабе ў жонкі дачку Рафа Всеволожского, але адмовіўся ад свайго выбару дзякуючы інтрыгам, у якія, верагодна, замяшаны быў сам Марозаў. У [[1648]] году, 16 студзеня, цар уступіў у шлюб з Мар'яй Іллінічнай Міласлаўскай; неўзабаве за тым Марозаў ажаніўся на сястры яе Ганне. {{Раманавы}}Такім чынам Б. І. Марозаў і цесць яго Д. І. Міласлаўскі набылі першаснае значэнне пры двары. Да гэтага часу, аднак, ужо ясна выявіліся вынікі дрэннага ўнутранага кіравання Б. І. Марозава. Царскім указам і баярскім прысудам 7 лютага [[1646]] г. усталявана была новая мыта на соль. Гэтая мыта замяніла не толькі ранейшую саляную мыту, але і ямскія і стралецкія грошы; яна пераўзыходзіла рынкавы кошт солі — галоўнага прадмета спажывання — прыблізна ў 1⅓ раза і выклікала моцную незадаволенасць з боку насельніцтва. Да гэтага далучыліся злоўжыванні І. Д. Міласлаўскага і гаворка аб прыхільнасці цара да замежных звычаяў. Усе гэтыя чыннікі выклікалі народны бунт ([[Саляны бунт]]) у [[Масква|Маскве]] і беспарадкі ў іншых гарадах; 25-гога мая [[1648]] г. народ стаў патрабаваць у цара выдачы Б. Марозава, затым разрабаваў яго хату і забіў акольнічага Пляшчэева і думнага дзяка Чыстага. Цар паспяшаўся таемна адправіць Б. І. Марозава у [[Кірыла-Белазерскі манастыр]], а народу выдаў акольнічага Траханіотава. Новая мыта на соль скасавана была ў тым жа годзе. Пасля таго, як народнае хваляванне затухла, Марозаў вярнуўся да двара, але не меў галоўнага значэнні ў кіраванні.

Узмацняў цэнтралізацыю ўлады, для чаго ўтварыў мноства новых прыказаў, у тым ліку [[Прыказ тайных спраў]], сцвярджаў абсалютысцкую сістэму кіравання дзяржавай, неабмежаванасць улады манарха. Пры ім была рэарганізаваная і даведзеная да надзвычай вялізнай колькасці армія. Амаль усё цараванне Аляксея Міхайлавіча Маскоўская дзяржава вяла войны, далучала новыя тэрыторыі, актыўна каланізавала Сібір і Далёкі Ўсход. Цару давялося душыць шматлікія паўстанні ў сваёй дзяржаве - у [[1648]] і [[1662]] гг. у [[Масква|Маскве]], у 1650 - у [[Пскоў|Пскове]] і [[Ноўгарад|Ноўгарадзе]]зе, у [[1670]]-[[1671]] - сялянскую вайну пад кіраўніцтвам Сцяпана Разіна.