'''Кальвін{{*|і}}змКальвіні́зм''' — кірунак [[пратэстантызм]]у, які ўзнік у перыяд [[Рэфармацыя|Рэфармацыі]] ў XVI ст.
Асновы веравучэння і культу сфармуляваў французскі тэолаг [[Жан Кальвін]] (1509-64). Як рэлігійная сістэма кальвінізм склаўся ў [[Жэнева|Жэневе]] ([[Швейцарыя]]), адкуль распаўсюджваўся па [[Еўропа|Еўропе]]. Падзяляе галоўныя палажэнне пратэстанцызму аб апраўданні вераю. Адметная рыса кальвінісцкай тэалогіі — вучэнне пра наканаванне. Паводле яго, [[Бог]] загадзя абраў адных людзей на выратаванне, іншых на пагібель. Даведацца пра свой лёс да Страшнага Суда немагчыма, аднак гэта не азначае пасіўнасці: чалавек павінен паверыць, што [[Хрыстос]] выратаваў менавіта яго і даказаць гэта сваім жыццём і энергічнай дзейнасцю. Для гэтага дастаткова выконваць пподзённую працу, поспех у якой — адзнака абранасці. У кальвінісцкай этыцы ўвасобіліся каштоўнасці новага часу: прагматызм, працавітасць, жыццёвая акіыўнасць. Кальвінізм займае самастойную пазіцый ў адносінах да дзяржавы, аж да прызнання права супраціўлення тырану, які пераступае запаведзі Бога. Царква ў кальвінізме мае дэмакратычны лад: святары выбіраюцца вернікамі. Паслядоўна здзейснены прынцып таннай царквы: у кальвінскім зборы няма алтароў, абразоў, аргана, свечак. Набажэнства ідзе на роднай мове, галоўную ролю адыірывае чытанне [[Біблія|Бібліі]], пропаведзь, спяванне псалмоў. 3 7 хрысціянскіх таінстваў захаваліся хрышчэнне і прычасце. Кальвінізм існуе ў выглядзе самастойных рэлігійных арганізацый евангелічна-рэфармацкіх цэркваў, прэсвітэрыянства і кангрэгацыяналізму. Найбольш распаўсюджаны ў [[ЗША]], [[Вялікабрытанія|Вялікабрытаніі]] і яе былых калоніях і дамініёнах, [[Нідэрланды|Нідэрландах]], Швейцарыі.
