|Сайт =
}}
{{вызнч|1=Вінчэнца БЕЛІНІ}} ({{lang-it|Vincenzo Bellini}}; [[3 лістапада]] [[1801]], [[Катанія]] — [[23 верасня]] [[1835]]), [[Італія|італьянскі]] [[Опера|оперны]] кампазітар, адзін з самых значных у 19 ст. Працаваў у стылі [[бельканта]]. Вучылі яго бацьца і дзед, абодва арганісты, а вучобу ў кансерваторыі ў [[Горад Неапаль|Неапалі]] яго спансіравала сіцыліянская арыстакратыя. Сваю першую оперу ён напісаў у [[1825]] годзе, у супрацоўніцтве з Даменіка Барбайа, найбольш значнага імпрэсарыа ў [[Італія|Італіі]], які вельмі спрыяў хуткай кар’ерыкар'еры Беліні.
У [[1825]]-[[1826|26]] Беліні напісаў твор "«Bianca e Fernando"» у Неапалі разам з Барбайа, які прыслаў яму камісію з [[Горад Мілан|міланскага]] [[La Scala]] у наступным годзе. У выніку, яго "«Il Pirata"» прынесла яму сенсацыю і Белліні стаў сусветна вядомым артыстам. Першая [[опера]] стала вялікай пасля першай прэзентацыі за такі ж бліскучы вакальны стыль, як і ў [[Джаакіна Расіні|Расіні]], новы лірызм і прастату, што стварыла яму ўласны стыль. Нягледзячы на ваганні, ён умацоўваў гэты стыль на працягу васьмі наступных опер. "«I Capuleti e i Montecchi"» ([[Горад Венецыя|Венецыя]], [[1830]]), вольна заснаваная на творы [[Уільям Шэкспір|Уільяма Шэкспіра]] "«Рамэа і Джульета"» выклікала поспех, дзякуючы сапрана Гуідыты Паста, жанчыны, якая грала ролю Рамэа ў мужчынскім адзенні. Разам з "«La Sonnambula"» ([[Горад Мілан|Мілан]], [[1831]]), Беліні стварыў галоўныя партыі для найбольш папулярных спявакоў за ўсю дэкаду. Опера "«Norma"» ([[Горад Мілан|Мілан]], [[1831]]), хоць першапачаткова і не прынесла поспеху, але з'яўляецца найбольш выдатным творам драматычнага сапрана. Яго апошняя опера "«I puritani"» у Італьянскім Тэатры Парыжу ([[1835]]), магчыма заслугоўвае найбольш высокай адзнакі як класічны твор оперы. З таго часу, Беліні быў адным з ідалаў [[Горад Парыж|Парыжу]]. Ім захапляліся прыхільнікі і крытыкі, як вядучым музыкай і артыстам. Але на гэтай вышыні, не дажыўшы 34 гадоў, Беліні нечакана захварэў і памёр. Ён быў пахаваны на [[Горад Парыж|Парыжскіх]] могілках.
Хоць ён так і не стаўся арганістам альбо аркестратарам, Беліні быў майстрам тонкасці вакалу і прыгажосці мелодыі. Яго оперы працягваюць хваляваць і праз шмат гадоў ува ўсім свеце.
== Оперы ==
* ''«[[Пурытане (опера)|Пурытане]]» ([[:it:I puritani|«I puritani»]]),'' [[1835 год у тэатры|1835]]
== Бібліяграфія ==
{{Commons|Vincenzo Bellini}}
* Weinstock, Herbert, Vincenzo Bellini (1971)
{{DEFAULTSORT:Беліні Вінчэнца}}
[[Катэгорыя:Кампазітары Італіі]]
[[Катэгорыя:ПостаціМузыканты італьянскай музыкіІталіі]]
[[Катэгорыя:Асобы]]
{{Link FA|hu}}
|