Альжбета Васілеўская
Альжбета Васілеўская (Ленская) (польск.: Elżbieta Wasilewska (Łęska); 1869, маёнтак Сула — 1951, Рубяжэвічы) — землеўладальніца, філантропка, апошняя ўладальніца маёнтка Сула, малодшая сястра мастака Зянона Ленскага, стрыечная сястра грамадскай дзяячкі Міхаліны Ленскай.
| Альжбета Васілеўская | |
|---|---|
 Партрэт Альжбеты Васілеўскай (Ленскай) аўтарства Зянона Ленскага | |
 Астоя | |
| Нараджэнне |
1869 |
| Смерць | 1951 |
| Месца пахавання | |
| Бацька | Аляксандр Ленскі[d] |
| Маці | Сабіна з Карказовічаў[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Паходзіла са старажытнага шляхецкага роду Ленскіх герба «Астоя». Міхаліна нарадзілася ў сям’і землеўладальніка Аляксандра Ленскага і Сабіны Карказовіч, уладальнікаў маёнтку Сула.
Выйшла замуж за Казіміра Васілеўскага, уладальніка маёнтка Гародня. Падчас Першай сусветнай вайны муж Альжбеты загінуў, і Альжбета была вымушана перадаць маёнтак Казіміра сваякам, бо ў шлюбе не мела дзяцей.
Стаўшы ўдавой, вярнулася ў бацькоўскі маёнтак у Суле. У 1907 г. пачала займацца будаўніцтвам касцёла Св. Язэпа ў Рубяжэвічах: фундавала сродкі і кіравала працэсам. Дзякуючы Альжбеце касцёл быў пабудаваны да 1911 года. Акрамя таго, Альжбета актыўна апекваецца будынкам сядзібы ў Суле: займаецца рэстаўрацыяй і абнаўленнем. Існуе паданне, што падчас падпісання Рыжскага дагавора падкупіла памежнікаў, каб тыя перанеслі мяжу на 4 км на ўсход ад Рубяжэвічаў[1].
У 1939 г. падчас паходу Чырвонай Арміі ў Заходнюю Беларусь ледзь не была арыштавана. Паводле адной версіі Альжбету абаранілі сяляне, якія абступілі шляхцянку і дамовіліся з НКУСаўцамі не арыштоўваць Альжбету, якая знаходзілася тады ва ўжо сталым узросце, а па іншай версіі выратаваў Альжбету хабар, які яна паднесла арыштантам[1].
Палац у Суле быў разбураны ў 1939 годзе, пасля чаго Альжбета пераехала ў дом служак, дзе пражыла са сваёй былой служкай і сяброўкай Стэфаніяй да смерці ў 1951 г. Пахавана на могілках у Рубяжэвічах.