Апалінарый Унукоўскі

Апалінарый Унукоўскі
Апалінарый Унукоўскі
	Apolinary Wnukowski
12-ы Архібіскуп-мітрапаліт Магілёўскі
	16 чэрвеня 1908 — 21 мая 1909
Царква	Рымска-каталіцкая царква
Папярэднік	Ежы Шэмбак
Пераемнік	Вінцэнт Ключынскі
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	23 ліпеня 1848; Хацін, Хацінскі павет[d], Бесарабская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	21 мая 1909 (60 гадоў); Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя;
Пахаванне	Polish Cemetery in Zhytomyr[d];
Прыняцце свяшчэннага сану	15 чэрвеня 1872
Епіскапская хіратонія	13 лістапада 1904
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Апалінарый Унукоўскі (польск.: Apolinary Wnukowski; 1848, Хоцін, цяпер Украіна — 21 мая 1909, Санкт-Пецярбург, цяпер Расія) — магілёўскі архібіскуп (23 лістапада 1908 — 21 мая 1909).

Біяграфія

У 1865 годзе паступіў у семінарыю ў Камянцы-Падольскім, якая была зачынена праз год. 4 гады дамагаўся дазволу губернатара працягнуць адукацыю ў іншай семінарыі, увесь гэты час навучаўся самастойна. У 1874 годзе скончыў Санкт-Пецярбургскую каталіцкую духоўную акадэмію са ступенню майстра багаслоўя. Пасвечаны на святара ў 1872 годзе. Выкладаў лацінскую мову ў Жытомірскай семінарыі ад 1875 года да яе закрыцця ў 1876 годзе. На працягу некалькіх гадоў быў абаронцам сужэнскіх вузаў. Знаходзячыся на пасадзе віцэ-дэкана Жытомірскага дэканату і сакратара біскупскай курыі, ні ў чым не ішоў на саступкі ўраду, жорстка трымаўся кананічнага права, таму кіеўскі губернатар не зацвердзіў яго ні на пасаду інспектара Жытомірскай семінарыі, ні на прафесарскую кафедру ў акадэміі ў 1882 годзе. 4 чэрвеня 1888 года стаў канонікам капітулы, у 1891 годзе — асэсарам кансісторыі. Ад 1898 года — рэктар Жытомірскай семінарыі і прэлат капітулы. 22 красавіка 1904 года стаў біскупам плоцкім. У 1908 годзе ўрад прапанаваў яго Святому Прастолу як магчымага кандыдата на Магілёўскую кафедру. 16 чэрвеня 1908 года прызначаны архібіскупам магілёўскім, а 23 лістапада 1908 года інтранізаваны ў Санкт-Пецярбургу. Пахаваны ў Жытоміры.

Літаратура

Таццяна Шышова. Католическая энциклопедия. В 5 т. (руск.). — М.: Издательство францисканцев, 2002—2013.