Артур Лемба
Артур Лемба (эст.: Artur Lemba; 24 верасня 1885, Талін — 21 лістапада 1963, Талін) — эстонскі кампазітар, піяніст і музычны педагог. Прафесар (1915). Народны артыст Эстонскай ССР (1962). Аўтар першай эстонскай оперы («Дачка Лембіту», 1905) і першай эстонскай сімфоніі (1908). Першы эстонскі піяніст, які атрымаў міжнародную вядомасць. Разам са сваім братам Тэадорам заснаваў Эстонскую фартэпіянную школу.
| Артур Лемба | |
|---|---|
 | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Дата нараджэння | 24 верасня 1885[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 21 лістапада 1963[1] (78 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Краіна | |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Музычная дзейнасць | |
| Прафесіі | кампазітар, піяніст, музычны педагог |
| Інструменты | фартэпіяна |
| Жанры | опера |
| Выхаванцы | Els Aarne[d] |
| Узнагароды | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
правіцьПачатковую музычную адукацыю атрымаў у свайго старэйшага брата Тэадора. У 1899 годзе, прытрымліваючыся яго прыкладу, паступіў у Санкт-Пецярбургскую кансерваторыю, дзе вучыўся ігры на фартэпіяна ў К. К. Фан-Арка, В. П. Талстова і іншых вядомых педагогаў таго часу. Сярод выкладчыкаў, якія займаліся з юнаком па розных напрамках музычнай тэорыі былі Мікалай Салаўёў, Анатоль Лядаў, Аляксандр Глазуноў (па кантрапункце) і Мікалай Рымскі-Корсакаў (па інструментоўцы).
1905 стаў годам выхаду ў свет першай эстонскай оперы «Дачка Лембіту». У 1908 годзе Лемба скончыў кансерваторыю па класе фартэпіяна І. А. Бароўкі, атрымаўшы малы залаты медаль як піяніст і вялікі сярэбраны — па кампазіцыі. Акрамя гэтага, ён быў узнагароджаны прызам Антона Рубінштэйна. У тым жа годзе А. Лемба напісаў сваю 1-ю сімфонію, прысвечаную Аляксандру Глазунову, якая стала першай сімфоніяй, напісанай эстонскім кампазітарам.
Пачынаючы з 1908 года Лемба працаваў выкладчыкам ігры на фартэпіяна ў Санкт-Пецярбургскай кансерваторыі. У 1910 годзе ён удзельнічаў у конкурсе ім. Рубінштэйна, і патрапіў у спіс з васьмі фіналістаў разам з такімі вядомымі піяністамі, як Артур Рубінштэйн і Эдвін Фішэр. У 1915 годзе Лемба быў прафесарам Пецярбургскай кансерваторыі, а ў 1918 годзе стаў кіраўніком музычнага аддзела Камісарыята Асветы ў Петраградзе.
У 1920 годзе А. Лемба вярнуўся на радзіму ў Талін, дзе пачаў працаваць выкладчыкам ігры на фартэпіяна ў Вышэйшай музычнай школе. З 1921 года займаўся выкладчыцкай дзейнасцю ў Фінляндыі ў музычнай школе Хельсінкі, аднак праз год прыняў прапанову Талінскай кансерваторыі, дзе прапрацаваў да самай смерці, узначальваючы клас фартэпіяна (1934—1935 і 1941—1944).
Сярод яго студэнтаў шмат вядомых у эстонскай музычнай супольнасці асоб, такіх як Кірыл Раўдсеп, Вілем Рэйман, Эльза Авесан, Саламон Сахар і іншыя.
У Эстоніі Артур Лемба працягнуў таксама сваю кар’еру піяніста асабліва бурна на працягу 1920-х гадоў. У дадатак да мясцовых канцэртаў, ён браў удзел у выступах у Рызе, Маскве, Адэсе, Будапешце, Хельсінкі і Стакгольме. Акрамя таго, ён канцэртаваў у складзе розных ансамбляў, зборных хораў і аркестраў, а таксама з 1903 г. працаваў музычным крытыкам у газеце «Vaba Maa».
Зноскі
- ↑ а б Artur Lemba // Musicalics
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #134783689 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #134783689 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 15 снежня 2014.