Баламбер
Баламбер (лац.: Balamber) — цар гунаў другой паловы IV стагоддзя.
| Баламбер | ||||
|---|---|---|---|---|
| лац.: Balamber | ||||
|
||||
| Нараджэнне | 313 | |||
| Смерць | 378 | |||
| Жонка | Vadamerca[d] | |||
Баламбер згадваецца толькі ў гісторыка Іардана у яго працы «Гетыка». Ён расказвае, што Баламбер з войскам напаў на остготаў і неўзабаве скарыў іх. Сярод прычын гэтага нападу Іардан называе вестку пра раненне караля остготаў Германарыха і ўкрыжаванне Віцімірам караля антаў Божа з сынамі і сямюдзесяццю старэйшынамі[1].
Аднак па думцы Е. Ч. Скржынскай, звесткі пра Баламбера здаюцца гістарычна малаімавернымі, бо ёсць сур'ёзныя разыходжанні з аповедам «Рымскай гісторыі» Аміяна Марцэліна[2].
Зноскі
Літаратура
правіць- Peter J. Heather: The Goths. Oxford 1996.
- Otto J. Maenchen-Helfen: Die Welt der Hunnen. Wiesbaden 1997
- Edward A. Thompson: The Huns. Oxford 1999.
- Jones A. H. M. Balamber // Prosopography of the Later Roman Empire / A. H. M. Jones, J. R. Martindale, J. Morris. — Cambridge University Press, 1971. — Vol. I: A.D. 260–395. — P. 145. — ISBN 0-521-07233-6 [2001 reprint].