Барыс Ісакавіч Насоўскі

Барыс Ісакавіч Насоўскі (24 красавіка 1938 — 2014) — беларускі дырыжор, кампазітар, рэжысёр. Загадчык музычнай часткі Беларускага нацыянальнага тэатра імя Якуба Коласа з 1965 па 1990 год. Галоўны рэжысёр Гомельскага абласнога драматычнага тэатра (1990—1992).

Барыс Ісакавіч Насоўскі
Дата нараджэння	24 красавіка 1938(1938-04-24)
Дата смерці	2014
Адукацыя	Віцебскі дзяржаўны музычны каледж імя І. І. Салярцінскага[d] Расійскі дзяржаўны інстытут сцэнічных мастацтваў
Прафесія	дырыжор, кампазітар, тэатральны рэжысёр, выкладчык універсітэта
Тэатр	Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Якуба Коласа Гомельскі абласны драматычны тэатр Віцебскі дзяржаўны ўніверсітэт імя П. М. Машэрава Russian Drama Theater

Біяграфія

Скончыў Віцебскае музычнае вучылішча імя І. Салярцінскага. Дырыжорам у аркестр тэатра імя Якуба Коласа яго запрасілі, калі ён выкладаў на кафедры музыкі Віцебскага педагагічнага інстытута. Скончыў завочна рэжысёрскі факультэт Ленінградскага інстытута тэатра, музыкі і кіно.

Працаваў у тэатрах Далёкага Усходу, Казахстана. У Беларусь вярнуўся ў канцы 80-х, працаваў галоўным рэжысёрам Гомельскага абласнога драматычнага тэатра. У 1992 годзе пераехаў у Чэбаксары, працаваў галоўным рэжысёрам Чувашскага рускага дзяржаўнага драматычнага тэатра, у 1996 годзе з’ехаў у ЗША. Памёр у 2014 годзе.

Творчасць

Быў кампазітарам і аўтарам музычнага афармлення спектакляў «Апошняя інстанцыя» М.Матукоўскага, «Восем жанчын закаханых» Р.Тама, «Драўляны кароль» В.Зіміна, «Летась у Чулімску» А.Вампілава, «Пяты дзесятак» А.Бялінскага, «Сінія коні на чырвонай траве» М.Шатрова, «Развітанне ў чэрвені» А.Вампілава, «Іван-Світанік» Г.Каржанеўскай, «І наяве часам такое бывае, што і ў сне не прысніш» паводле «Святой прастаты» А.Макаёнка, «Жыла-была Сыраежка» В.Зіміна і іншых. Паставіў спектаклі «Калі лялькі не спяць», «Прыгоды Гекльберы Фіна», «Вясёлы дзянёк».