Бой за базу агнявой падтрымкі «Бёрт»
Бой за базу агнявой падтрымкі «Бёрт», Навагодні бой альбо Бітва пры Суоі-Кат — узброенае сутыкненне В’етнамскай вайны, якое адбылося ў студзені 1968 года.
| Бой за базу агнявой падтрымкі «Бёрт» | |||
|---|---|---|---|
| Асноўны канфлікт: Вайна ў В’етнаме | |||
 Схема бою. | |||
| Дата | 1—2 студзеня 1968 года | ||
| Месца | Паўднёвы В’етнам | ||
| Вынік | перамога ЗША | ||
| Праціўнікі | |||
|
|||
| Сілы бакоў | |||
|
|||
| Страты | |||
|
|||
База
правіцьУ канцы 1967 — пачатку 1968 гады амерыканская 25-я пяхотная дывізія праводзіла аперацыю «Елаўстон» у правінцыі Тэйнінь поруч камбаджыйскай мяжы. У рамках гэтай аперацыі напярэдадні новага 1968 года ў 40 мілях на паўночны ўсход ад горада Тэйнінь была створана база агнявой падтрымкі «Бёрт» (англ.: Burt). У Паўднёвым В’етнаме амерыканскія войскі стваралі базы агнявой падтрымкі (англ.: Fire Support Base, FSB) падчас аперацый у аддаленых раёнах краіны. Гэтыя базы, вядомыя таксама як агнявыя базы (англ.: firebase), прызначаліся для размяшчэння артылерыі, якая падтрымлівала дзеянні наземных сіл у прылеглай мясцовасці. Базы былі добра абаронены, аднак з’яўляліся ўпадабанай мэтай партызан НФВПВ і салдат паўночнав’етнамскай арміі.
На базе агнявой падтрымкі «Бёрт» па стане на 2 студзеня 1968 года знаходзіліся дзве батарэі 105-мм і адна батарэя 155-мм гармат. Ахову ажыццяўлялі два пяхотных батальёна. Асноўны кантынгент склала 3-я брыгада 25-й пяхотнай дывізіі
Бой
правіцьУвечар 1 студзеня 1968 года база падвергнулася мінамётнаму абстрэлу. Наземная атака пачалася за некалькі хвілін да поўначы з 1 на 2 студзеня, калі заканчваўся тэрмін традыцыйнага навагодняга перамір’я падчас свята Тэт. Сілы НФВПВ нанеслі адцягвальны ўдар у паўночна-заходняй частцы перыметра базы, за якім рушыў услед асноўны ўдар на паўднёвым усходзе, дзе перыметр абаранялі рота C 3-га батальёна 22-га пяхотнага палка. Акрамя таго, другарадны ўдар быў нанесены па паўночнай часткі перыметра. Сілы НФВПВ дзейнічалі традыцыйнай для буйных нападаў «людской хваляй», што павялічвала іх страты ад снарадаў-«вулляў», якімі вялі агонь прамой наводкай амерыканскія артылерысты. Амерыканская авіяцыя забяспечвала асвятленне поля бою і наносіла бомбавыя ўдары па атакуючым, у тым ліку напалмам. Актыўна ўжываліся верталёты агнявой падтрымкі. Непасрэдна ў ходзе бою вырабляліся дастаўка верталётамі і размеркаванне боепрыпасаў. Да 6 гадзін раніцы бой у асноўным завяршыўся; сілы НФВПВ панеслі цяжкія страты і адступілі, не здолеўшы прабіць пралом у абарончай перыметры базы.
Паводле ацэнкі амерыканскага генерал-маёра артылерыі Дэвіда Ота,
|
Паспяховая інтэграцыя пяхотнай, артылерыйскай і паветранай моцы выратавала базу агнявой падтрымкі «Бёрт». Бітва пры Суоі-Кат з’яўляецца тыповым прыкладам многіх падобных бітваў, якія адбыліся падчас вайны ў В’етнаме. Яна ўяўляе добра скаардынаваныя пазіцыйную абарону і агнявую падтрымку[2]. | 
|
Страты
правіцьПаводле афіцыйных даных, у баю загінулі 23 і атрымалі раненні 153 амерыканскіх вайскоўцаў, што можа лічыцца досыць вялікімі стратамі. Аднак у пайменным спісе загінуўшых змяшчаецца толькі 20 прозвішчаў[3]. Верагодна, гэта больш дакладная лічба, так як у афіцыйных данясеннях аб бою, складаюцца «па гарачых слядах» падзей, па розных прычынах часта прысутнічаюць недакладнасці ў лічбах страт. Паводле афіцыйнага амерыканскаму «падліку цел», у ходзе бою загінулі як мінімум 348 салдат НФВПВ (вельмі цяжкія страты для бою, які доўжыўся некалькі гадзін). Як і для ўсіх бітвах В’етнамскай вайны, дакладную лічбу страт партызан назваць не ўяўляецца магчымым, паколькі амерыканскія афіцэры нярэдка завышалі вынікі «падліку цел», у той час як партызаны пры любой магчымасці стараліся панесці целы загінулых таварышаў з поля бою; акрамя таго, няма ніякіх даных аб колькасці партызан, якія памерлі ад раненняў.
У культуры
правіцьСярод салдат, якія ўдзельнічалі ў бітве былі будучы пісьменнік Леры Хейнмен (англ. Larry Heinemann) і будучы рэжысёр Олівер Стоўн (англ. Oliver Stone). Хейнмен напісаў кнігу пра сваю службе ў В’етнаме пад назвай Black Virgin Mountain: A Return to Vietnam. Олівер Стоўн інсцэніраваў бітву ў фільме «Узвод» (англ. Platoon). Фінальныя сцэны фільма, па словах ветэранаў, вельмі рэалістычна перадаюць бой 1968 года[4][5].
Зноскі
- ↑ а б Johnson, Thomas A. (3 January 1968). "G.I.'s Kill 348 in Repelling Foe's Attack During Truce". The New York Times. p. 1. Праверана 25 February 2010.(патрэбна падпіска)
- ↑ David Ewing Ott. Field Artillery, 1954—1973 Архівавана 18 лістапада 2007.
- ↑ Страница, посвящённая Джону Уэсли Беккету (The Virtual Wall)
- ↑ Soldiers who saw hell are reuniting here | Bill Morem | SanLuisObispo.com(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 21 лютага 2014. Праверана 13 лютага 2014.
- ↑ Мнения ветеранов о фильме «Взвод» — Город.томск.ру Архівавана 12 сакавіка 2013.