Віталь Віктаравіч Пяскоў

Віталь Віктаравіч Пяскоў (руск.: Виталий Викторович Песков) (12 мая 1944, Масква — 12 сакавіка 2002, там жа) — савецкі і расійскі мастак-карыкатурыст. На думку часопіса «Лица», лепшы мастак Расіі ў намінацыі «Карыкатурыст». Акрамя карыкатуры, займаўся ілюстрацыяй і мультыплікацыяй.

Віталь Пяскоў
Дата нараджэння	12 мая 1944(1944-05-12)
Месца нараджэння	Масква, СССР
Дата смерці	12 сакавіка 2002(2002-03-12) (57 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Грамадзянства
Род дзейнасці	карыкатурыст, мастак-мультыплікатар
Жанр	карыкатура, ілюстрацыя, мультыплікацыя
Уплыў на	развіццё ўсёй сучаснай расійскай карыкатуры
Узнагароды	Залатое цяля[d]
Сайт	http://cartoonia.ru/lit/albums/peskov.pdf
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Маці — Аляксандра Мікалаеўна Пяскова (1919—1991); бацька — Віктар Дзмітрыевіч Пяскоў, ваенны, служыў разам з Васілём Сталіным, выкладаў у Ваеннай акадэміі, паводле афіцыйнай версіі, застрэліўся падчас перамены паміж заняткамі ў ваеннай акадэміі неўзабаве пасля нараджэння сына.

Сям'я: грамадзянская жонка Ірына Яфімаўна Коршыкава (трымальнік аўтарскіх правоў па даверанасці мастака) і яе сын Віктар Коршыкаў (1983—2006, пакончыў з сабой), літаратурны перакладчык і музычны крытык, спецыяліст па класічнай оперы.

Сын Пётр ад вельмі кароткага першага шлюбу, з бацькам практычна адносін не падтрымліваў, пазнаёміўся з ім толькі за чатыры гады да смерці мастака.

Віталь Пяскоў хлопчыкам быў залічаны ў Сувораўскае вучылішча, але сышоў адтуль, не скончыўшы, бо ваеннай кар'ерай не зацікавіўся. Заўсёды хацеў быць толькі мастаком.

Творчасць

Першая карыкатура апублікаваная ў маскоўскім часопісе «Смена» у 1967 годзе. Рэдактар ​​часопіса параіў публікавацца яшчэ ў іншых рэдакцыях і даў тэлефоны і адрасы, у тым ліку аддзела гумару «Клуб 12 крэслаў» у «Літаратурнай газеце», які толькі што тады адкрыўся. Малады Віталь (23 гады) прыйшоў туды, паказаў свае малюнкі і застаўся назаўжды. Яго тут жа прынялі на працу і ён стаў адным са знакамітай «цудоўнай чацвёркі» карыкатурыстаў «ЛГ», якая адкрыла новы сучасны выгляд карыкатуры (яшчэ Вагрыч Бахчанян, Уладзімір Іваноў, Ігар Макараў). Да гэтага карыкатура служыла толькі сатырычнай зброяй улады. Упершыню савецкая карыкатура ператварылася ў від мастацтва.

Працаваў таксама ў мультыплікацыі мастаком і рэжысёрам. Самы папулярны яго м/ф парадыйны «Пиф-паф, ой-ой-ой!», 1980 год, дзе ён выступіў мастаком і рэжысёрам-пастаноўшчыкам (сумесна з Гары Бардзіным).

Неаднаразова запрашаўся ў папулярную тэлеперадачу «КВЗ» у якасці члена журы. Працаваў таксама яшчэ ў шматлікіх тэлевізійных праектах: «Утренняя почта», «Вокруг смеха» і іншых. Віталя пастаянна запрашалі ў розныя тэлевізійныя ток-шоу, дзе выказвалі свае меркаванні па розных тэмах самыя вядомыя людзі.

Пасмяротныя выстаўкі і кніга

Пры яго жыцці не было ні адной яго персанальнай выстаўкі або персанальнага выдання (выходзілі толькі зборнікі або ілюстрацыі да гумарыстычных кніг, напрыклад, Обухов Е., Песков В. Волки почетные. Клуб 12 стульев представляет. М. Вече. 2002 г. 304 с.).

Злачынства і незаконныя выданні

На наступны дзень пасля скону мастака з кватэры былі скрадзеныя ўсе грошы, уся маёмасць і малюнкі.

Малюнкі аб’явіліся хутка. З 12 па 25 красавіка 2002 года, праз месяц пасля смерці мастака ў маскоўскім клубе «Муха» праходзіла персанальная выстаўка 300 арыгінальных малюнкаў «Віталь Пяскоў: той самы і іншы», падрыхтаваная пры ўдзеле Леаніда Цішкова. Арганізатары абвясцілі, што гэта ўсё малюнкі, якія «ў іх атрымалася знайсці» (інтэрв’ю з Л. Цішковым ў «Российской газете» ад 15 красавіка 2002 года) у кватэры мастака на наступны дзень пасля яго скону. Гэтыя ж малюнкі паслужылі асновай для арганізацыі яшчэ некалькіх вернісажаў у Маскве, выданняў і публікацый. Самая вядомая кніга, якая цалкам складаецца з выкрадзеных малюнкаў, — «Чалавек у квадраце», выпушчаная пры ўдзеле таго ж Л. Цішкова ў 2004 як адказ на выпуск сайта, зробленага сям’ёй мастака. Яшчэ да гэтага выдання, у 2000 г., выйшла кніга памяці мастака Алега Цеслера з той жа назвай (не блытаць з вядомым малюнкам Леанарда Да Вінчы), у якасці галоўнага рэдактара выступіў Л. Цішкоў. «Чалавек у квадраце» называлася серыя філасофскіх коміксаў А. Цеслера: намаляваны чалавечак спрабаваў вырвацца з квадрата, у які быў змешчаны, але бакі квадрата не пускалі яго, тады ён ўцякаў ўнутр квадрата, становячыся ўсё менш, пакуль не знікаў цалкам. Назва да кнігі А. Теслера выглядала цалкам пераканаўчай.

У суправаджальным лісце да архіва (апублікаваны ў рускамоўнай прэсе розных краін) удакладняецца, што ў гэтым жа сайце праз два гады сталі тэрмінова фарматаваць малюнкі з архіву В. Пяскова, прычым праца рабілася гэтак хутка, што назву новай кнігі забыліся памяняць, новая кніга выйшла з той жа назвай. Больш за тое, кніга цалкам легальна прадавалася ў Маскве, а «Літаратурная газета» паведаміла, што ў яе выданні прынялі ўдзел многія вядомыя дзеячы культуры Расіі і нават назвала іх імёны.

Арганізатарам быў прад’яўлены шэраг крымінальных абвінавачванняў і парушэнне аўтарскіх правоў, але акрамя закрыцця галерэі «Муха» някіх наступстваў не адбылося.

Сямейны архіў мастака

Сям'я мастака засталася на становішчы бамжоў, пазбаўленых усяго: акрамя мноства малюнкаў, жылля і ўсяго, што знаходзілася там, накопленых грошай на новую кватэру, толькі што пабудаванай дачы, машыны, адзення, усіх бытавых прадметаў. Яны вырашылі пакінуць краіну.

Сям'і дапамагалі чужыя людзі: збіралі грошы, адзенне, сотні суайчыннікаў з усяго свету, з розных краін, дапамаглі ў кампутарнай апрацоўцы малюнкаў, якія засталіся, і выданні кнігі. Удава мастака, у якой захаваўся другі (няпоўны) архіў мужа (больш за 3 тысячы малюнкаў), сумесна з сябрамі, у прыватнасці Вагрычам Бахчанянам, правяла некалькі выставак карыкатуры Віталя Пяскова — у тым ліку ў Нью-Ёрку на Брадвеі дзве вялікія персанальныя выстаўкі ў 2004 і 2005 гг., і выдала кнігу ўспамінаў «Виталию от Ирины. Памяти художника Виталия Пескова», куды ўвайшло 2.224 малюнка (скарочаны варыянт кнігі ў 850 малюнках быў змешчаны на сайце), інтэрнэт-выданне дапоўнена аўтарам-складальнікам. Малюнкі, якія не ўвайшлі ў кнігу, таксама выкладзены ў фармаце кнігі ў інтэрнэце, такім чынам іх таксама могуць бачыць чытачы.

Спасылкі

• Интернет-книга «ВИТАЛИЮ ОТ ИРИНЫ». Памяти художника Виталия Пескова Архівавана 17 чэрвеня 2018.. 850 рисунков;
• Кніга «Виталию от Ирины»
• Видеоролик рисунков № 1: https://www.youtube.com/watch?v=TQGlmjfU90w
• Видеоролик рисунков № 2: https://www.youtube.com/watch?v=iAnGmZgDbTc
• Новостное сообщение Архівавана 30 студзеня 2010.;
• Большая энциклопедия карикатуры — страницы с рисунками, не поместившимися в книгу Архівавана 6 студзеня 2009.;
• TVkultura.З@грузка. 30 мая 2006(недаступная спасылка)
• «Новая газета» от 08.06.2007 «„Виталию от Ирины. Памяти художника Виталия Пескова“ Вдова художника издаст его первую книгу», автор Наталия Савоськина Архівавана 6 верасня 2008.;
• «Новая газета» от 15.02.2008 № 06 «Виталий Песков. Наследие», авторы Майя Басс и Юрий Борин Архівавана 28 верасня 2008.;
• Информация о книге;
• «Е-слово» от № 27 (300), 2006 г. «ЭЙ, ВЫ! НЕБО! СНИМИТЕ ШЛЯПУ!», автор М.Шкляревская-Кручкова Архівавана 10 кастрычніка 2007.;
• «Культура» от 14 января 1997 г. № 51 (7111) «Виталий Песков: Я вижу то, что не видят другие», автор Ольга Игнатюк;
• «Русский базар» от 4 февраля 2004 № 46(656) «Душа рисунка или рисунок души Виталия Пескова»;
• «Еврейский мир», статьи и интервью Архівавана 30 студзеня 2010.;
• «Вестник» Архівавана 15 мая 2008.;
• Новости «Русского переплета» за 20.11.2007;
• Вышла книга рисунков Виталия Пескова;
• Книга рисунков Виталия Пескова Архівавана 30 студзеня 2010.;
• http://forum.artnow.ru/showthread.php?t=197 Архівавана 11 лютага 2008.;
• http://forum.artnow.ru/showthread.php?t=742&page=17(недаступная спасылка);
• http://www.ng.ru/fakty/2002-04-18/11_man.html;
• Информация о выставке, без авторства;
• Выставка 12 апреля 2002(недаступная спасылка)
• Выставка 12 апреля 2002, новостное сообщение