Ганчарня
Ганча́рня — спецыяльнае памяшканне для занятку ганчарствам, звычайна разлічанае на працу некалькіх майстроў-ганчароў. Уяўляла сабой цагляны ці драўляны будынак, нярэдка падзелены на два памяшканні: у адным стаялі лавы з ганчарнымі кругамі, у другім — ганчарны горан закрытага тыпу. Уздоўж сцен і пад столлю мацаваліся паліцы для сушкі сфармаваных ганчарных вырабаў і захоўвання гатовай прадукцыі. Ганчарні былі пашыраны галоўным чынам у гарадскім і местачковым ганчарстве, вясковыя майстры працавалі пераважна ў хаце. У сучаснасці ганчарня традыцыйнага тыпу ёсць у некаторых дамах і цэнтрах рамёстваў, у многіх народных майстроў-ганчароў[1].
_(2)_(cropped).jpg)
Зноскі
- ↑ Я. М. Сахута. Ганчарня // Культура Беларусі: энцыклапедыя / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) [і інш.]. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2011. — Т. 2. — 544 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-11-0570-6.
Літаратура правіць
- Я. М. Сахута. Ганчарня // Культура Беларусі: энцыклапедыя / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) [і інш.]. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2011. — Т. 2. — 544 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-11-0570-6.
- Ганча́рня // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Галоўная рэдакцыя Беларус. Сав. Энцыклапедыі, 1978. — Т. 2: Г — К / [рэдактар А. Я. Баханькоў]. — С. 26. — 765 с.
- Ганча́рня // Этнаграфія Беларусі: Энцыклапедыя / Рэдкалегія: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. . — Мн.: БелСЭ, 1989. — С. 138. — 575 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-014-9.