Гарэт Джонс (фільм)

«Гарэт Джонс»  (польск.: Obywatel Jones) — гістарычная драма пра журналіста з Уэльса, які распавёў свету пра Галадамор у СССР

Гарэт ДжонсM:
англ.: Mr. Jones
Жанр трылер[d], драматычны фільм, біяграфічны фільм і political film[d]
Рэжысёр
Сцэнарыст
У галоўных
ролях
Кампазітар
Краіна
Мова англійская
Год 2019 і 7 лютага 2020
IMDb ID 6828390
Афіцыйны сайт (англ.)

Сюжэт правіць

1933 год. Валійскі журналіст і малады дарадца брытанскага прэм’ер-міністра Гарэт Джонс, якому ўдалося ўзяць інтэрв’ю ў Гітлера, шукае наступную вялікую гісторыю і прыязджае ў Маскву, каб узяць інтэрв’ю ў Сталіна. Журналіста таксама цікавіць пытанне, адкуль СССР бярэ рэсурсы, калі свет ахапіў крызіс. У тэлефоннай размове з сябрам-рэпарцёрам з Масквы гучыць нейкі трывожны намёк. Калі Джонс нарэшце прыязджае ў Маскву, высвятляецца, што яго сябар загінуў. У Маскве Джонс знаёміцца ​​з уплывовым амерыканскім журналістам Уолтэрам Дзюранці і набліжанай да яго рэпарцёркай Адай Брукс, якая дае яму падказку, дзе шукаць корань «савецкага цуда». Здагадваючыся, што яго сябра забілі з-за таго, што ён шмат чаго даведаўся пра ўкраінскае збожжа і рэальную сітуацыю ў «камуністычным раі», ён імкнецца даведацца праўду. У яго ёсць і свой персанальны матыў пабачыць Украіну, дзе яго маці калісьці вучала дзяцей англійскай мове паблізу Юзаўкі (сёння Данецк). Гарэт, нягледзячы на ​​смяротныя пагрозы з боку спецслужбаў СССР, пачынае ўласнае расследаванне.

Інтрыга сюжэтнай лініі склалася, і яе спружына штурхае брытанскага журналіста ў страшэннае поўнае гора падарожжа па Украіне, якая памірае. Ён бачыць вымерлыя вёскі, галодных дзяцей, бесчалавечных чырвонаармейцаў, якія адбіраюць і адпраўляюць у Маскву збожжа, і крок за крокам набліжаецца да раскрыцця праўды аб найвялікшай трагедыі ўкраінскага народа — Галадамору. У рэшце рэшт, ён трапляе ў кіпцюры НКУС, і толькі яго эфемерны статус набліжанага да Лойд Джорджа ратуе яго ад зняволення і смерці.

Яго адпускаюць з настойлівай просьбай устрымацца ад негатыву ў адрас савецкага кіраўніцтва. Аднак, уласна, яму і так не вераць ні звычайныя абывацелі, ні лідары ​​Заходняга свету. Збожжа, выкрадзенае ва ўкраінскіх сялян, робіць сваю справу на Захадзе. Амерыка прызнае Савецкі Саюз і пачынае з ім гандаль, падобная сітуацыя ўзнікае і ў палітычных колах Брытаніі. Уолтэр Дзюранці атрымлівае пулітцэраўскую прэмію. Вярнуўшыся ў правінцыю, Гарэт пакутуе ад пачуцця паразы, цяжкіх успамінаў і агульнага недаверу.

І хоць у апошніх кадрах глядач даведаецца пра яго апошняе падарожжа і смерць, верагодна ад рук савецкіх агентаў, усё ж фільм пакідае ўражанне недарэмнасці намаганняў і імкненняў дабрадзейнага брытанскага журналіста. Збольшага гэта дасягаецца раўналежным аповядам з уключэннем фрагментамі ў сюжэт фільма згадак пра працу іншага выбітнага брытанца, Джорджа Оруэла, над напісаннем алегарычнага твора «Ферма» (1945), падставай для якога сталі выкрыцці Гарэта Джонса. Аўтар нават зводзіць гэтых двух выбітных брытанскіх праўдалюбцаў у выпадковай сустрэчы пасля выступу Гарэта з развенчваннем савецкай утопіі. Гэтая лінія звязвае гісторыю пра Джонсa з гісторыяй пра Джорджа Оруэла, даследчыцай якога з’яўляецца сцэнарыстка і супрадзюсар фільма Андрэa Халупа, продкі якой па матчынай лініі таксама паходзяць з Данбаса, і якая прысвяціла большую частку сваёй папярэдняй дзейнасці даследаванням і папулярызацыі Оруэла і яго культавага твору «Ферма».

Спасылкі правіць