Георгій Сцяпанавіч Міхайловіч
Георгій Сцяпанавіч Міхайловіч (20 красавіка 1890, в. Карэбы, цяпер Дрыбінскі раён — пасля 1939) — пракурор Карэльскай АССР (1938—1939)[1]. Адзін з кіраўнікоў «вялікага тэрору» 1937—1938 гадоў у СССР, таксама ўдзельнік ранейшых савецкіх рэпрэсій.
| Георгій Сцяпанавіч Міхайловіч | |
|---|---|
| Род дзейнасці | пракурор |
| Дата нараджэння | 20 красавіка (2 мая) 1890 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | не раней за 1939 |
Біяграфія правіць
Працаваў разнарабочым у 1908—1915 гадах у Кіеве. Падчас 1-й сусветнай вайны мабілізаваны ў расійскую армію, у 1915—1917 гадах ваяваў на Заходнім фронце.[1]
Член УКП(б) з 1917 года, адукацыя ніжэйшая[2]. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі (1917) выбраны ў палкавы камітэт, затым у абласны выканаўчы камітэт Заходняй вобласці і фронта. Служыў у штабе Заходняга фронта ў Мінску як старшыня камісіі арганізацыі Чырвонай гвардыі. У 1918—1919 гадах памочнік ваеннага кіраўніка Смаленскага губернскага ваенкамата, старшыня камісіі барацьбы з дэзерцірствам. Затым прызначаны членам Ваенна-рэвалюцыйнага трыбунала 16-й арміі.[1]
У 1919—1921 гадах камісар 463-га і 465-га стралковых палкоў, памочнік камісара брыгады на Заходнім і Паўднёвым франтах. Браў непаспрэдны ўдзел у баях на Заходнім фронце ў раёнах Мінска і Лепеля, на Паўднёвым — у раёне Кахоўкі і пры ўзяцці Перакопа.[1]
У 1921—1922 гадах загадчык інспектарскага аддзела Смаленскага губхарчкама. У 1922 годзе прызначаны памочнікам пракурора Смаленскай губерні, з 1925 — намеснік пракурора Смаленскай губерні.[1]
У верасні 1926 года выконваў абавязкі пракурора Чарапавецкі губерні, пасля арганізацыі акруг прызначаны пракурорам Чарапавецкай акругі. У 1929 годзе прызначаны старшым памочнікам пракурора Ленінградскай вобласці, у кастрычніку 1932 — намеснікам пракурора Ленінградскай вобласці. У 1933 годзе намеснік пракурора Карэльскай АССР.[3]
У 1935—1936 гадах вучыўся на Вышэйшых юрыдычных курсах пры акадэміі права.[3]
З 10.7.1937 года член «тройкі» праверкі антысавецкага элемента ў Карэльскай АССР[2]. У 1938 годзе загадам пракурора СССР ад 7.2.1938 № 141 прызначаны пракурорам Карэльскай АССР. Дэпутат ВС КАССР з 1938 года[2]. Характаразаваўся як малапісьменны і безпрынцыпны супрацоўнік. З пратаколаў партыйных сходаў, бачна, што пракурор КАССР разумеў законнасць вельмі па свойму: «Трэба паставіць справу так, каб наш супрацоўнік не прапускаў ніводнай непартыйнай рысы і даводзіў гэтую рысу да канца… Час вымагае аператыўнасці, пільнасці, і дзе праходзіць класавы вораг, трэба справу заканчваць за тры-чатыры дні, і класавага ворага трэба пакончыць»[2]. Подпіс Г. С. Міхайловіча стаіць пад смяротнымі прысудамі не менш за 7222 жыхароў Карэліі ў 1937—1938 гадах[2].
У 1939 годзе загадам пракурора РСФСР ад 3.1.1939 № 3 выключаны са штатаў органаў пракуратуры. Далейшы лёс невядомы.[3]
Зноскі
Літаратура правіць
- Лившиц В. М. Михайлович Георгий Степанович // Гордость и слава Дрибинского района. — Горки: 2017. — С. 14-15.
- Чухин И. Карелия-1937. Идеология и практика террора. — Петрозаводск, 1999.