Заходняя вобласць

вобласць у Расійскай імперыі / РСФСР

Захо́дняя во́бласць — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў 19171918 гг.

Заходняя вобласць
Западная область
Краіна Савецкая Расія
Уваходзіць у
Адміністрацыйны цэнтр Мінск
Найбуйнейшыя гарады Мінск, Вільня, Магілёў, Віцебск
Дата ўтварэння сакавік 1917
Дата скасавання 31 снежня 1918

Гісторыя правіць

Заходняя вобласць утворана паводле пастановы Усерасійскай нарады Саветаў (сакавік 1917 г.) на з'ездзе Саветаў Мінскай, Віленскай і Магілёўскай губерняў у чэрвені 1917 г. як часовае аб'яднанне губерняў з мэтай цэнтралізаваць кіраўніцтва мясцовымі Саветамі. Цэнтр — Мінск. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 г. Заходняя вобласць стала адміністрацыйна-тэрытарыяльнай адзінкай у складзе Віленскай, Віцебскай, Магілёўскай і Мінскай губерняў. У сувязі з акупацыяй большай часткі Беларусі нямецкімі войскамі (люты 1918 г.) цэнтр вобласці перанесены ў Смаленск. Паводле пастановы II-га з'езда Саветаў Заходняй вобласці (10 — 14 красавіка 1918) у склад Заходняй вобласці ўключана Смаленская губерня. У верасні 1918 г. перайменавана ў Заходнюю камуну.

Органы ўлады правіць

9 снежня 1917 года быў створаны Аблвыканкамзах — першы вышэйшы заканадаўчы (паміж з'ездамі Саветаў) орган савецкай улады на Заходнім фронце і ў Заходняй вобласці. Прэзідыум: старшыня Мікалай Уладзіміравіч Рагазінскі9 снежня 1917 па 30 студзеня 1918), з 17(30) студзеня 1918 старшыня — Аляксандр Фёдаравіч Мяснікоў; таварышы старшыні М. І. Крывашэін, П. Казлоў; сакратары І. Я. Алібегаў, Гарашчук, П. П. Осіпаў. Для каардынацыі дзейнасці камісарыятаў і вырашэння найбольш важных пытанняў створаны Савет народных камісараў Заходняй вобласці і фронту. Старшынёй СНК быў Карл Іванавіч Ландэр (са снежня 1917 па студзень 1918).

Літаратура правіць

  • Заходняя вобласць // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 3. Гімназіі — Кадэнцыя / БелЭн; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — 527 с.: іл. — С. 425. — ISBN 985-11-0041-2.