Іван Якаўлевіч Алібегаў

Іван Якаўлевіч Алібегаў
Іван Якаўлевіч Алібегаў
	руск.: Иван Яковлевич Алибегов
Дата нараджэння	1887
Месца нараджэння	Кутаісі, Кутаіская губерня[d], Каўказскае наместніцтва[d], Расійская імперыя;
Дата смерці	1941
Месца смерці	Смаленская вобласць, РСФСР, СССР;
Грамадзянства	Расійская імперыя;
Прыналежнасць
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна ў Расіі; Вялікая Айчынная вайна

Іван Якаўлевіч Алібегаў (руск.: Иван Яковлевич Алибегов; 1887, Кутаісі^[1] — 1941, Смаленская вобласць, РСФСР) — удзельнік барацьбы за Савецкую ўладу ў Беларусі.

БіяграфіяПравіць

Нарадзіўся ў 1887 годзе ў Кутаісі.

З 1915 года ў Мінску, ствараў бальшавіцкія арганізацыі ў войсках Заходняга фронту. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі — член выканкама Мінскага Савета і бюро яго бальшавіцкай фракцыі, з верасня 1917 года — сакратар Прэзідыума Выканкама Савета народных камісараў Заходняй вобласці і фронту, камісар працы Заходняй вобласці^[1] (да студзеня 1918 года).

У 1918 годзе — намеснік старшыні Паўночна-Заходняй абласной арганізацыі РСДРП(б), адзін з кіраўнікоў падпольных партыйных арганізацый на акупаванай тэрыторыі Беларусі. На І з’ездзе КП(б)Б (30-31.12.1918) абраны членам цэнтральнага бюро КП(б)Б. Член Цэнтральнага выканаўчага камітэта БССР у 1919 годзе. З 1919 года працаваў у Наркамаце шляхоў зносін. У 1935-41 гадах — загадчык кафедры і дэкан Маскоўскага інстытута гісторыі, філасофіі і літаратуры(руск.) бел.. У гады Вялікай Айчыннай вайны ўступіў у Маскоўскае народнае апалчэнне. Загінуў у 1941 годзе ў баі пад Вязьмай. Яго імем названа вуліца ў Мінску^[1].

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 19. — 737 с.