Геральт з Рывіі
Ге́ральт[1] (Гэральд[2]) з Ры́віі (польск.: Geralt z Rivii) — галоўны герой цыкла «Вядзьмар», напісанага Анджэем Сапкоўскім, ведзьмар[1] (ведзьмін[2]), які вядзе бесперапынную барацьбу з жахлівымі монстрамі і нячысцікамі. У гэтым і ёсць наканаванне ведзьмара — ахоўваць спакой чароўных краін ад злых сіл.
| Геральт з Рывіі | |
|---|---|
 | |
| З'яўленні |
Творы: «Апошняе жаданне», «Меч Наканавання», «Кроў эльфаў», «Час Пагарды», «Хрышчэнне агнём», «Вежа Ластаўкі», «Уладарка Возера», «Штосьці скончыцца, штосьці пачнецца», «Сезон навальніц» Камп. гульні: «Вядзьмар», «Вядзьмар 2: Забойцы каралёў», «Вядзьмар 3: Дзікае Паляванне» |
| Стваральнік | Анджэй Сапкоўскі |
| Выкананне |
Фільм/серыял: Міхал Жаброўскі Фільм-мюзікл «Дарога, з якой не вяртаюцца» Вячаслаў Маер Агуч. камп. гульні:Яцак Разенек (пол.) Даг Коўкл (англ.) Уладзімір Зайцаў (рус.), Усевалад Кузняцоў (рус.) |
| Інфармацыя | |
| Мянушка | Мяснік з Блавікена, Gwynbleidd, Белы Воўк, Белагаловы, Сівы |
| Род заняткаў | Вядзьмар |
 Geralt of Rivia на Вікісховішчы | |
Маці Геральта была чарадзейка, а дакладней — друідка-лекарка, Вісэна, магчымым бацькам — наёмнік Корын (Анджэй Сапкоўскі не прызнае Корына за бацьку Геральта). Вісэна аддала сына на выхаванне ведзьмарам з Каэр Морхена (на Старшай Мове Caer a’Muirehen), дзе Геральту наканавана было стаць ведзьмаром[3]
Каб ведзьмары займелі надчалавечыя здатнасці, іх яшчэ ў дзіцячым узросце падвяргалі спецыяльным уздзеяннем — мутацыям. Вытрываць і выжыць у шэрагу такога роду ўздзеянняў і цяжкіх трэніровак удавалася толькі 4 з 10 аддадзеных у Каэр Морхен дзяцей. Геральта, якога лічылі надзвычай вынослівым, акрамя агульнага курсу мутацый падверглі далейшым эксперыментам, праз што яго валасы збялелі[3].
Прытрымліваецца таямнічага вядзьмарскага кодэксу, які сам сабе і прыдумаў. Выдатна валодае мячом. Паводле ўласных словаў, мае жудасны выгляд:
Ну і паршывая ж ў мяне ўсмешка, — падумаў Геральт, калі пацягнуўся за мячом. — «Ну і паршывы ж твар. Ну і паршыва жа я жмуру вочы! Дык вось як я выглядаю! Зараза!»
— з апавядання «Вечны агонь»
Найлепшым сябрам Геральта з’яўляецца бард Казялец, а каханай — чараўніца Енэфэр. Ягоны лёс цесна звязаны з «дзіцём наканавання» — Цыры, якую ён пасля захопу Нільфгаардам Цынтры, забраў з сабой у замак Каэр Морхен, каб зрабіць з яе вядзьмарку[3].
Імя
правіцьГероя правільна называць «Геральт з Рывіі». Імя Геральту дала маці, аднак сам ён большую частку жыцця лічыў, што атрымаў імя ад настаўніка — ведзьмара Весяміра. Імкнучыся мець хоць якое ілюзорнае месца паходжання, Геральт не толькі назваўся выхадцам з Рывіі, але таксама навучыўся пераймаць рывійскі акцэнт, хоць насамрэч ніякага дачынення да гэтага каралеўства не меў («Выцягваў дубчыкі, пазначаныя рознымі гучнымі назвамі»). Дый людзі ахвотней давяраюць Геральту з Рывіі, чым дзіўнаму прыхадню без радзімы. Сапраўдны ж рыцарскі тытул — Геральт Рывійскі — быў нададзены Геральту каралевай Рывіі Мэвай значна пазней, за Бітву-ля-моста. У гутарцы з Казяльцом Геральт аднойчы згадаў шматсастаўнае імя. якое наўрад ці было сапраўдным і, хутчэй за ўсё, прыдумана ім у дзяцінстве праз жаданне мець імя, па якім можна было б судзіць або пра грамадскі статус, або пра месца паходжання.
|
Старшыя Народы завуць Геральта Gwynbleidd, што ў перакладзе са Старшай Мовы азначае «Белы Воўк». У Брокілане Геральт вядомы як Vatt’ghern. Людзі, якія сустракаюць Геральта на вуліцы, завуць яго проста Ведзьмаром або Белавалосым з-за спецыфічнага колеру валасоў. У некаторых мясцінах Геральта знаюць пад мянушкай «Мяснік з Блавікена», якая прыляпілася да яго пасля вядомых падзей у мястэчку Блавікен, дзе вядзьмар быў вымушаны зрабіць нялёгкі выбар паміж меншым і вялікім злом — так яму прыйшлося выразаць групу наёмных забойцаў, каб тыя, у сваю чаргу, не ўчынілі жыхарам мястэчка крывавай лазні. Як звычайна бывае, людзі нават не паспрабавалі разабрацца ў сітуацыі, а вырашылі хутчэй абвінаваціць ведзьмара ў крыважэрнасці, у выніку чаго ён і атрымаў сваю новую мянушку.
Ацэнкі
правіцьГеральт быў ахарактарызаваны як «неаліберальны антыпалітычны» дух польскай папулярнай культуры 1990-х. Ён прафесіянал, які выконвае свае абавязкі, і не хоча браць удзел у «дробнай мітусні» сучаснай палітыкі[4].
Геральта таксама параўноўвалі з папулярным героем Рэйманда Чандлера дэтэктывам Філіпам Марлаў[5].
Міхал Папоў (Михаил Попов), аўтар жартаўлівага «рейтинга самых главных героев Фэнтези» часопіса «Мир фантастики»[6] паставіў Геральта на сёмае месца свайго спісу, назваўшы самай запамінальнай адметнасцю героя яго залежнасць ад зелляў, ахарактарызаваўшы яе як наркатычную. Ён таксама звярнуў увагу на паверхневае падабенства Геральта з Легаласам. У іншым падобным «рэйтынгу», прысвечаным закаханым парам у фэнтэзі[7], Папоў паставіў Геральта і Енэфэр на пятае месца. У яго пераказе сюжэт гучыць як «павучальныя гісторыі пра добрага наркамана і цынічную курву, што ўдачарылі маленькую баявую лесбіянку», а ў рэзюмэ ён піша, што «нездаровы лад жыцця і магія — пікантнае спалучэнне, якое ператварае Геральта і Енэфэр са звычайных фатальных палюбоўнікаў у нешта самабытнае і запамінальнае».
Зноскі
- ↑ а б Вядзьмар. Апошняе жаданне / Анджэй Сапкоўскі; пер. з пол. К. С. Маціеўскай. — Мінск: А. М. Янушкевіч, 2019
- ↑ а б Сапкоўскі А. Зерне праўды; пер. з пол. Аляксандр Сакалоў // Далягляды, 1992: замежная літаратура. / [рэдкалегія: А. Гардзіцкі (укладальнік), А. Вярцінскі (галоўны рэдактар) і інш. — Мінск : Мастацкая літаратура, 1992. — 278 с.
- ↑ а б в Апісанне персанажа на Расійскім афіцыйным сайце А. Сапкоўскага
- ↑ Peter Apor (2008). Past for the eyes: East European representations of communism in cinema and museums after 1989. Central European University Press. p. 198. ISBN 9789639776050. Праверана 28 May 2011.
- ↑ (польск.) Marek Oramus Jedynie słuszny wizerunek wiedźmina Архівавана 7 жніўня 2011., Polityka — nr 36 (2261) from 2000-09-02; p. 52-54
- ↑ Михаил Попов Во имя добра. Самые-самые… Главные герои фэнтези! // Мир фантастики. — ліпень 2006. — № 35. Архівавана з першакрыніцы 26 красавіка 2013.
- ↑ Михаил Попов Доска почёта. Влюблённые пары // Мир фантастики. — красавік 2007. — № 44. Архівавана з першакрыніцы 6 студзеня 2013.