Делафандыёз
Делафандыёз (лац.: Delafondiosis) — гліснае захворванне капытных[1]. Выклікаецца круглымі чарвямі віду дэлафондыя звычайная (Delaofdia vulgaris)[1]. Гэта бялёса-жоўтыя чарвякі, у якіх даўжыня самца 14-16 мм, а самкі — 20-24 мм.
Апісанне
правіцьЗвычайна заражаюцца коні, часцей за ўсё праз корм (пераважна ўлетку на пашы) і ваду, інвазаваныя лічынкамі нематодаў[1]. Нематода паразітуе ў крывяносных сасудах тоўстага кішачніка. У тоўстым кішачніку самка адкладае яйцы, якія растуць у два этапы. Разам з калам з жывёлы выходзяць лічынкі. Некаторыя гельмінты трапляюць у печань, лёгкія і лімфатычныя вузлы і заражаюць кроў.
Распаўсюджанне
правіцьДелафандыёз сустракаецца паўсюдна, часцей у жарабят, бываюць экзаотыі (групавыя ўспышкі).
Сімптомы
правіцьХвароба праяўляецца раннімі колікамі[1]. З часам лічынкі закаркоўваюць крывяносныя сасуды, ад чаго ўтвараюцца анеўрызмы і тромбы брыжэйкавых артэрый, магчыма змярцвенне ўчасткаў кішэчніка[1]. Конь становіцца неспакойным, а пазней не хоча ўставаць. Назіраюцца ўздуцце жывата, дрыжыкі цела, курчы і смерць.
Прафілактыка
правіцьКаб пазбегнуць захворванне, неабходна двойчы ў год (у красавіку і кастрычніку) праводзіць дэгельмінтызацыю жывёлы, а таксама ўтрымліваць у чысціні двор і інвентар, мяняць пашы пры вырошчванні коней[1].
Крыніцы
правіць- ↑ а б в г д е Дэлафандыёз // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.. — С. 257
Літаратура
правіць- Дэлафандыёз // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.. — С. 257
- Никулин Т. Г. Инфекционные и инвазионные болезни лошадей. — М., 1976.
- Кыргызстан:энциклопедия