Дзмітрый Сцяпанавіч Дацэнка
Дзмітрый Сцяпанавіч Дацэнка (1913-1991) — падпалкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
| Дзмітрый Сцяпанавіч Дацэнка | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 1 жніўня 1913 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 15 сакавіка 1991 (77 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Прыналежнасць | СССР |
| Бітвы/войны | |
| Узнагароды і прэміі |
       |
Біяграфія правіць
Дзмітрый Дацэнка нарадзіўся 19 ліпеня (па новым стылі — 1 жніўня) 1913 года ў вёсцы Аннаўка (цяпер — Акімаўскі раён Запарожскай вобласці Украіны) у сялянскай сям’і. У дзяцінстве пераехаў у горад Горлаўка. У 1935 годзе скончыў будаўнічы тэхнікум, пасля чаго працаваў токарам Горлаўскага машынабудаўнічага завода. У 1935 годзе Дацэнка быў прызваны на службу ва ўнутраныя войскі НКУС СССР, ахоўваў чыгунку. У 1939 годзе скончыў курсы палітсаставу. У 1942 годзе Дацэнка быў пераведзены ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. Са снежня таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Да студзеня 1945 года старшы лейтэнант Дзмітрый Дацэнка камандаваў агнявым узводам 1075-га знішчальна-супрацьтанкавага артылерыйскага палка 5-й гвардзейскай арміі 1-га Украінскага фронту. Вызначыўся падчас фарсіравання Одэра.
24 студзеня 1945 года ўзвод Дацэнка адным з першых у палку пераправіўся праз Одэр, захапіў плацдарм на яго заходнім беразе і ўтрымаў яго, адбіўшы тры нямецкія контратакі ў раёне населенага пункта Ліндэн (цяпер — Ліпкі за 7 кіламетраў на паўночны захад ад Бжэга). Падчас баёў за пашырэнне плацдарма ўзвод Дацэнка знішчыў 4 дзоты і 2 кулямёты суперніка.
Указам Прэзідыума Вярхоўнай Рады СССР ад 10 красавіка 1945 гады за «узорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце дужання з нямецкімі захопнікамі і выяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» старэйшы лейтэнант Зміцер Дацэнка быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем Саюза Зорка" за нумарам 7995.
Пасля заканчэння вайны Дацэнка працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1948 годзе ён скончыў Ленінградскую Вышэйшую афіцэрскую артылерыйскую школу. У 1960 годзе ў званні падпалкоўніка ён быў звольнены ў запас. Пражываў у Брэсце, працаваў ва ўпраўленні «Брэстсельбуда». Памёр 15 сакавіка 1991 года, пахаваны на Гарнізонных могілках Брэста.
Быў таксама ўзнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны 1-й і 2-й ступеняў, двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, ордэнам «Знак Пашаны» і шэрагам медалёў.