Зубец (фартыфікацыя)

У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Зубец, мерлон (ад фр.: merlon — міжаконне) — вертыкальны выступ-завяршэнне муроў збудаванняў, пераважна старажытных і сярэдневечных. Звычайна мелі абарончае прызначэнне, і прыкрывалі звонку галерэю для абаронцаў. Маглі мець бойніцы. Ужываліся таксама як дэкарацыйныя дэталі будынкаў.^[1]

Прамежак (лексіка 17 ст.) — баявы прарэз на зубцах і прагалы між імі, якія служылі як бойніцы верхняга бою.^[1]. Вертыкальныя прарэзы, моцна і плаўна пашыраныя да верху («ластаўчыныя хвасты»), з'явіліся, як мяркуецца, за шырэйшым з'яўляннем агнястрэльнай зброі ў 14 ст., а архітэктурна звязаныя з гатычным стылем^[2].

Гл. таксама

Бланкі

Зноскі

↑ ^а ^б Усеагульная гісторыя… Т.1.
↑ Усеагульная гісторыя… Т.4, С.496.

Літаратура

Всеобщая история архитектуры. Т.1, 1958. — 686 с.
Всеобщая история архитектуры. Т.4. — Л.-М., 1966. — 693 с.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Зубец (фартыфікацыя)

[uga-1] а ^б Усеагульная гісторыя… Т.1.

[2] Усеагульная гісторыя… Т.4, С.496.

[1]

[2]