Зямля Вільчака

Зямля Вільчака
	руск. Земля Вильчека
Характарыстыкі
Плошча	2 000 км²
Найвышэйшы пункт	606 м
Насельніцтва	0 чал.
Размяшчэнне
	80°35′00″ пн. ш. 60°30′00″ у. д.HGЯO
Архіпелаг	Зямля Франца-Іосіфа
Акваторыя	Паўночны Ледавіты акіян
Краіна	Расія;
Суб’ект РФ	Архангельская вобласць
	Зямля Вільчака
	Зямля Вільчака

Зямля Ві́льчака (руск.: Земля Ви́льчека^[1]) — востраў у Паўночным Ледавітым акіяне, у складзе архіпелага Зямля Франца-Іосіфа. Тэрыторыя Расіі. Уваходзіць у склад нацыянальнага парка «Руская Арктыка»^[2].

Зямля Вільчака знаходзіцца ва ўсходняй частцы архіпелага і з’яўляецца другім па велічыні востравам у яго складзе. Ад бліжэйшых астравоў аддзелены Аўстрыйскім пралівам і пралівам Моргана. Плошча вострава каля 2000 км². Рэльеф пласкагорны. Вышыні да 606 м. Амаль уся паверхня вострава ўкрытая ледавіком. Клімат суровы, арктычны. Сярэднегадавая тэмпература паветра складае -12 °C.

Востраў адкрыты ў 1873 годзе экспедыцыяй Карла Вайпрэхта і Юліуса Паера і названы ў гонар яе спонсара Ганса Вільчака.

Зноскі

↑ Большой энциклопедический словарь: В 2-х т. / Гл. ред. А.М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1991. — Т. 1. — С. 221. — 863 с. — 2 000 000 экз. — ISBN 5-85270-042-8 (т. 1.). (руск.)
↑ Постановление Правительства Российской Федерации от 25 августа 2016 г. № 840 О расширении территории национального парка «Русская Арктика» (руск.)

Літаратура правіць

Вильчека Земля // Большой энциклопедический словарь: В 2-х т. / Гл. ред. А.М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1991. — Т. 1. — С. 221. — 863 с. — 2 000 000 экз. — ISBN 5-85270-042-8 (т. 1.). (руск.)

Спасылкі правіць

[БЭС-1] Большой энциклопедический словарь: В 2-х т. / Гл. ред. А.М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1991. — Т. 1. — С. 221. — 863 с. — 2 000 000 экз. — ISBN 5-85270-042-8 (т. 1.). (руск.)

[2] Постановление Правительства Российской Федерации от 25 августа 2016 г. № 840 О расширении территории национального парка «Русская Арктика» (руск.)

[1]

[2]