Карл Эдуард Сёэт

Карл Эдуард Сёэт (эст.: Karl Eduard Sööt; 26 снежня 1862, Лохква — 1 верасня 1950, Тарту) — эстонскі паэт, журналіст, рэдактар ​​і выдавец.

Карл Эдуард Сёэт
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	26 снежня 1862(1862-12-26)
Месца нараджэння	Lohkva[d], Луунья, павет Тарту, Эстонія
Дата смерці	1 верасня 1950(1950-09-01) (87 гадоў)
Месца смерці	Тарту, Эстонская ССР, СССР
Грамадзянства	Эстонія
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, паэт
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 26 снежня 1862 года ў вёсцы Лохква, у сям’і заможнага селяніна, які арандаваў млын. У шасцігадовым узросце разам з сям’ёй пераехаў у Ілматсалу. Пачатковую адукацыю атрымаў у нямецкамоўнай пачатковай школе ў Тарту. З 1878 па 1881 год вучыўся ў павятовай нямецкамоўнай гімназіі ў гэтым жа горадзе, затым у Тартускім імператарскім універсітэце, дзе вывучаў бухгалтарскую справу. Вучыўся таксама ў Тартускім горным вучылішчы.

Пасля заканчэння навучання некаторы час быў пісцом у вясковай парафіі. З 1886 па 1896 год працаваў у рэдакцыі часопіса «Olevik» (дзе быў не толькі памочнікам рэдактара, але і бухгалтарам), пры гэтым з 1880-х гадоў яго вершы публікаваліся ў розных эстонскіх газетах.

З 1893 (ці 1895) па 1914 год валодаў уласнай друкарняй і кнігарняй пры ёй, аднак з пачаткам Першай сусветнай вайны прадаў сваё прадпрыемства і некаторы час жыў як вольны пісьменнік. Пасля абвяшчэння незалежнасці Эстоніі ў 1919—1920 гадах некаторы час быў членам гарадской рады Тарту, затым выйшаў у адстаўку, але працягваў удзел у палітычным жыцці. З 1920 па 1923 год быў галоўным рэдактарам штодзённага выдання «Postimees». Потым зарабляў на жыццё як вольны аўтар.

31 студзеня 1936 г. урад Эстонскай Рэспублікі за 1000 крон выкупіў арыштаваную за даўгі маёмасць К. Э. Сёэта (мэблю і бібліятэку) і здаў паэту ў арэнду на пяць гадоў за дзесяць крон у год.

Быў членам цэлага шэрагу культурных таварыстваў, у тым ліку членам савета тартускай асацыяцыі «Ванемуйнэ», сузаснавальнікам Эстонскага літаратурнага таварыства, членам праўлення Эстонскага нацыянальнага музея і замежным членам венгерскага Гуртка Пецёфі. У 1938 годзе быў узнагароджаны ордэнам Эстонскага Чырвонага Крыжа III ступені.

Памёр 1 верасьня 1950 года ў Тарту.