Касцёл Святога Гіяцынта (Выбарг)

 помнік архітэктуры (федэральны)

Славутасць
Касцёл Святога Гіяцынта (Рыцарскі дом)
60°42′49,70″ пн. ш. 28°43′58,90″ у. д.HGЯO
Краіна
Горад Выбарг
Ордэнская прыналежнасць Мальтыйскі ордэн
Будаўніцтва XVI стагоддзе1799
Статус Герб Расіі Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 4710050000№ 4710050000
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Касцёл Гіяцынта (Рыцарскі дом) — гатычны каменны будынак у Выбаргу на вуліцы Воднай Заставы.

Гісторыя

правіць

Самая старая частка цяперашняга комплексу, будынак манастырскай школы, быў пабудаваны напачатку XVI стагоддзя да перапланіроўкі горада ў сярэдзіне XVII стагоддзя.

Рыцарскі дом

правіць

У сярэдзіне XVII стагоддзя будынак быў перабудаваны. З таго перыяду выкарыстоўвалася як дваранскі сход горада і звалася Рыцарскім домам.

У 1710 годзе горад быў узяты рускімі войскамі. У 1721 годзе горад і суседнія землі былі далучаны да Расійскай імперыі.

Прыход Св. Гіяцынта

правіць

У 1799 годзе братам Мальтыйскага ордэна, заступнікам якога стаў імператар Павел I, было прадпісана прыняць на сябе акармленне прыходу Св. Гіяцынта ў Выбаргу[1]. Будынак быў перададзены прыходу і з 1802 года ў ім размяшчаўся касцёл Святога Гіяцынта. Пасля ўсталявання расійскай улады ў 1809 годзе на ўсёй тэрыторыі Фінляндыі і ўтварэння Вялікага Княства Фінляндскага ў распараджэнні святароў выбаргскага прыходу апынуліся ўсе каталікі Фінляндыі. Да 1860 года ў Выбаргу служылі святары дамініканскага ордэна з Літвы. Пасля паражэння Фінляндыі ў Савецка-фінскай вайне (1939—1940) прыход спыніў сваё існаванне.

Паваенны перыяд

правіць

У 1970 годзе была праведзена рэстаўрацыя будынка, арыентаваная на вяртанне знешняга выгляду Рыцарскага дому (дваранскага сходу) і ліквідацыю пазнейшых перабудоў культавага збудавання. У ім размясцілася заснаваная ў 1969 годзе Дзіцячая мастацкая школа, якая з 2003 года перамешчана ў будынак музейнага цэнтра Эрмітаж-Выбарг. У наш час — карцінная галерэя.

У 1995 годзе будынак атрымаў статус аб'екта культурнай спадчыны РФ федэральнага значэння[2].

Агароджа

правіць

Зноскі

  1. Три века Санкт-Петербурга. Девятнадцатый век. Книга 4: М-О
  2. Указ Прэзідэнта РФ № 176 ад 20.02.1995

Спасылкі

правіць