Латэранскія пагадненні
Латэранскія пагадненні — сістэма дагавораў паміж італьянскім дзяржавай і Святым Прастолам. Прывялі да прававога ўрэгулявання ўзаемных прэтэнзій паміж Італіяй і Святым Прастолам, да вырашэння «Рымскага пытання», які існаваў з 1870 года; вызначылі правы і прывілеі Каталіцкай царквы, яе становішча ў Італьянскім каралеўстве.
Былі падпісаныя 11 лютага 1929 года ў Латэранскім Апостальскім Палацы (Palazzo Laterano) кардыналам П'етра Гаспары і прэм'ер-міністрам Італіі Б. Мусаліні, дзеючым ад імя караля Віктара Эмануіла III. Ратыфікаваныя ў маі таго ж года ніжняй палатай італьянскага парламента, які цалкам складаўся з членаў фашысцкай партыі.