Леанід Ціханавіч Левін

Леанід Ціханавіч Левін (Леон Танхелевіч) (1869, Высока-Літоўск Гродзенскай губерні — 1944, Ташкент) — савецкі отарыналарынголаг. Доктар медыцыны (1902), Заслужаны дзеяч навукі РСФСР (1935).

Леанід Ціханавіч Левін
Дата нараджэння	1869
Месца нараджэння	Высокае, Брэсцкі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	1944
Месца смерці	Ташкент, Узбекская ССР, СССР
Месца пахавання	Sestroretsk cemetery[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	урач
Навуковая сфера	отарыналарынгалогія
Месца працы	Санкт-Пецярбургская медыцынская акадэмія паслядыпломнай адукацыі[d]
Альма-матар	Нацыянальны медыцынскі ўніверсітэт імя Аляксандра Багамольца
Узнагароды

Біяграфія

У 1894 скончыў медыцынскі факультэт Кіеўскага ўніверсітэта. У 1896—1901 гадах знаходзіўся на ўдасканаленні за мяжой, затым быў асістэнтам, а з 1908 года — дацэнтам клінічнага інстытута ўдасканалення ўрачоў у Пецярбургу. У 1902 абараніў доктарскую дысертацыю пра змены слыхавога органа пры дыфтэрыі.

З 1914 — прафесар Псіханеўралагічнага інстытута.

З 1917 — загадчык кафедры отарыналарынгалогіі Ленінградскага інстытута ўдасканалення ўрачоў, дзе працаваў да канца жыцця.

Падчас Вялікай Айчыннай вайны, з 1941 года, у складзе Інстытута знаходзіўся ў эвакуацыі ў Ташкенце.

Раптоўна памёр у 1944 годзе ў Ташкенце пасля выступу ў якасці афіцыйнага апанента на абароне дысертацыі.

Пахаваны на Сестрарэцкіх могілках.

Навуковая дзейнасць

Апублікаваў больш за 60 навуковых прац. Ім распрацаваны арыгінальны метад агульнаполасцевай радыкальнай аперацыі вуха, мадыфікаваны спосаб выкрыцця лабірынта і прапанаваны шэраг інструментаў для выканання гэтых аперацый.

Стварыў капітальнае 3-томнае кіраўніцтва па хірургічным хваробам вуха; яно вытрымала некалькі выданняў (1928, 1936—1937, 1948).

Стварыў школу отарыналарынголагаў пераважна хірургічнага кірунку.

Па ініцыятыве Левіна было створана Пецярбургскае оталарынгалагічнае таварыства (1906). Ім быў арганізаваны навуковы часопіс «Штомесячнік Вушных, насавых і гарлавых хвароб», пераназваны пазней у «Рускую отарыналарынгалогію».

Навуковыя працы

• «Аб стане слыхавога органа пры дыфтэрыі» (1902);
• «Аб выбары спосабу лячэння пры вострым танзілагенным сепсісе» (1935);
• «Хірургічныя хваробы вуха і іх аператыўнае лячэнне», кнігі 1-2 (1936—1937).

Імя Левіна было прысвоена клініцы отарыналарынголагаў Ленінградскага інстытута ўдасканалення ўрачоў (рэарганізаваны ў 2011 годзе).

Літаратура

• Левин Леонид Тихонович // Большая Медицинская Энциклопедия. Изд. 3-е / Главный редактор Б. В. Петровский. — М.: Советская энциклопедия, 1974—1989. — Т. 12. (руск.)

Спасылкі

• Статья из Российской еврейской энциклопедии (руск.) (Праверана 7 чэрвеня 2023)