У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Левій (іўр.: לֵוִי) — паводле біблейскага падання, сын патрыярха Якава і Ліі, які стаў пачынальнікам асобага класа свяшчэннаслужыцеляў старажытнаяўрэйскага культу — левітаў. Да гэтага класа належалі ўсе нашчадкі Левія, яны атрымалі выключнае права на свяшчэннаслужэнне. Левітаў Біблія падзяляе на тры групы: першасвяшчэннікаў, свяшчэннікаў і простых левітаў. Да апошняй групы адносіліся тыя вашчадкі Левія, якія выконвалі ніжэйшыя абавязкі свяшчэннаслужыцеляў. З іх асяроддзя, як правіла, выходзілі і летапісцы. У матэрыяльных адносінах левіты як племянная каста, не надзеленая зямлёю, знаходзіліся ў залежнасці ад сваіх больш багатых суайчыннікаў. Левіты праіснавалі да часоў узнікнення хрысціянства, у асяроддзе якога яны пераходзілі ў якасці хрысціянскіх пастыраў.[1]

Зноскі

  1. Скарына Ф. Творы:... С. 163.

Літаратура

правіць