Луіс Артур Джонсан

Луіс Артур Джонсан (англ.: Louis Arthur Johnson; 10 студзеня 1891 — 24 красавіка 1966) — амерыканскі дзяржаўны дзеяч. Быў другім Міністрам абароны ЗША ў кабінеце прэзідэнта Трумэна з 28 сакавіка 1949 па 19 верасня 1950.

Луіс Артур Джонсан
англ.: Louis A. Johnson
міністр абароны ЗША 28 сакавіка 1949 — 19 верасня 1950
Папярэднік	Джэймс Форэстал
Пераемнік	Джордж Маршал
15-ы National Commander of the American Legion[d] 1932 — 1933
Пераемнік	Edward A. Hayes[d]
Нараджэнне	10 студзеня 1891(1891-01-10) Роанак, Вірджынія, ЗША
Смерць	24 красавіка 1966(1966-04-24) (75 гадоў) Вашынгтон, акруга Калумбія, ЗША
Месца пахавання	Clarksburg[d]
Імя пры нараджэнні	англ.: Louis Arthur Johnson
Партыя	Дэмакратычная партыя ЗША
Член у	Амерыканскі легіён
Адукацыя	Школа права Віргінскага ўніверсітэта[d]
Дзейнасць	адвакат, палітык, вайсковы афіцэр
Бітвы	Першая сусветная вайна
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў горадзе Раанок у штаце Вірджынія. Скончыў Універсітэт Вірджыніі. Займаўся юрыдычнай практыкай у фірме Steptoe and Johnson у Кларксбургу. У 1916 абраны ў палату прадстаўнікоў Заходняй Віргініі. Падчас Першай сусветнай вайны паступіў у войска, удзельнік ваенных дзеянняў у Францыі. Быў адным з заснавальнікаў Амерыканскага легіёна — арганізацыі амерыканскіх ветэранаў войнаў. З 1937 па 1940 быў намеснікам ваеннага міністра ЗША. У 1940 годзе быў адпраўлены прэзідэнтам Рузвельтам у адстаўку разам з ваенным міністрам Гары Вудынгам. Кіраваў амерыканскім маёмасцю нямецкага хімічнага гіганта I. G. Farben. У 1942 быў асабістым прадстаўніком Рузвельта ў Індыі.

У 1948 падчас прэзідэнцкай кампаніі Гары Трумэна заняў пасаду старшыні Фінансавага камітэта Дэмакратычнай партыі, збіраў грошы на выбары. Пасля перамогі Трумэна на выбарах быў прызначаны міністрам абароны ЗША, змяніўшы на гэтай пасадзе Джэймса Форэстала. Праз тыдзень пасля ўступлення Джонсана ў пасаду 11 краін падпісалі Паўночнаатлантычны дагавор, які стварыў НАТА.

На пасадзе міністра абароны праводзіў палітыку рэзкага скарачэння бюджэтных расходаў на абарону. Зброю і запасы, што засталіся пасля другой сусветнай вайны знішчаліся або прадаваліся за мяжу, каб пазбегнуць выдаткаў на захоўванне, ваенныя караблі рэзаліся на металалом або ставіліся на кансервацыю. Асабліва моцным скарачэнняў быў падвергнуты флот і корпус марской пяхоты, так як Джонсан прытрымліваўся думкі, што стварэнне ядзернай зброі і стратэгічнай авіяцыі памяншае патрэба ў надводных караблях і дэсантных аперацыях. У прыватнасці, было спыненае будаўніцтва гіганцкага суперавіяносца USS United States. Гэта выклікала так званую «рэвалюцыю адміралаў», калі кіраўніцтва флоту выступіў супраць перабольшанага развіцця ваенна-паветраных сілаў ЗША за кошт флоту. У прыватнасці крытыцы падвергнуўся новы гіганцкі бамбавік Convair B-36. Сакратар флоту Джон Саліван падаў у адстаўку ў знак пратэсту супраць спынення будаўніцтва суперавіяносца.

БСЭ паказвае: "Джонсан, з’яўляючыся маклерам шэрагу буйных карпарацый, апынуўся замяшаным у ашуканскіх махінацыях, звязаных з ваеннымі заказамі. За хабар ён забяспечыў буйным манаполіям заказы на дзесяткі мільёнаў даляраў. Член палаты прадстаўнікоў ЗША Кэйсі, адмірал Хэлсі, старшыня муніцыпалітэта Нью-Ёрка Морыс і іншыя дзялкі, а таксама вышэйшыя ўрадавыя чыноўнікі дзяржаўнага апарату ў 1948—1949 закупілі ў ваеннага ведамства як «ваенныя лішкі» партыю танкераў за 100 тыс. дал., прадаўшы іх затым з дапамогай хабару таго ж ваеннаму ведамству за 3 млн. 250 тыс. дал. " Калі пачалася Карэйская вайна апынулася што амерыканскія войскі адчуваюць недахоп ў зброі і рыштунку. У верасні 1950 года Джонсан быў адпраўлены ў адстаўку.

Пасля адстаўкі Джонсан працягваў займацца юрыдычнай практыкай. Памёр у 1966 годзе.