Манометр
Манометр — (ад грэч. manós — рэдкі, няшчыльны і грэч. métron — мера, грэч. metréo — мераю) прылада для вымярэння ціску вадкасці, газу або пара.
Манометры прымяняюцца ва ўсіх выпадках, калі неабходна ведаць, кантраляваць і рэгуляваць ціск. Найбольш часта манометры ўжываюць у цеплаэнергетыкі, на хімічных, нафтахімічных прадпрыемствах, прадпрыемствах харчовай галіны.
Найбольш распаўсюджанымі з'яўляюцца літаратурныя манометры, у якіх адчувальным элементам, які ўспрымае ціск, служыць трубка Бурдона, поршань, мембрана або іншае цела.
Класіфікацыя
правіцьПа прынцыпе дзеяння
Асновай вымяральнай сістэмы манометра з’яўляецца адчувальны элемент, які выконвае функцыю першаснага пераўтваральніка ціску. У залежнасці ад прынцыпу дзеяння і канструкцыі адчувальнага элемента адрозніваюць вадкасныя манометры, поршневыя і дэфармацыйныя. У апошні час знаходзяць прымяненне прыборы, дзеянне якіх заснавана на вымярэнні змяненняў фізічных уласцівасцяў розных рэчываў пад дзеяннем ціску.
Дэфармацыйныя манометры
Дэфармацыйныя (спружынныя) манометры — самыя распаўсюджаныя датчыкі ціску. Вырабляюцца з пругкімі адчувальнымі элементамі ў выглядзе манаметрычнай спружыны, гнуткай мембраны і гнуткага сільфона.
Па функцыянальным прыкметах
Акрамя манометры з непасрэдным адлюстраваннем паказанняў (паказваюць) або іх рэгістрацыяй (рэгіструючыя), шырока выкарыстоўваюцца так званыя безшкальныя манометры з уніфікаванымі пнеўматычнымі або электрычнымі выходнымі сігналамі, якія паступаюць у сістэмы кантролю, аўтаматычнага рэгулявання і кіравання тэхналагічнымі працэсамі.
Па прызначэнні
Па прызначэнні манометры бываюць:
- для вымярэння абсалютнага ціску, адлік якога вядзецца ад нуля (абсалютнага вакууму);
- для вымярэння залішняга ціску, то есць рознасці паміж абсалютным і атмасферным ціскам, калі абсалютная ціск больш атмасфернага;
- для вымярэння рознасці двух ціскаў, выдатных ад атмасфернага, маюць назву дыфманометры;
- для вымярэння ціску разрэджаных газаў — вакуумметры;
- для вымярэння атмасфернага ціску — барометры.