Мацільда Тасканская

Мацільда Тасканская (італ.: Matilde, лац.: Mathildis; 1046 — 24 ліпеня 1115, Бандэна-дзі-Ранкорэ), таксама Мацільда Каноская (італ.: Matilde di Canossa), часам Вялікая графіня (італ.: la Gran Contessa) — маркграфіня тасканская. Была прыхільніцай рымскага папы Рыгора VII падчас барацьбы за інвестытуру. Адна з нешматлікіх сярэднявечных жанчын, якія праводзілі ваенныя дзеянні.

Мацільда Тасканская
італ.: Matilde di Canossa
Нараджэнне не раней за 1045 і не пазней за 1046
Смерць 24 ліпеня 1115(1115-07-24)[1][2][…]
Месца пахавання
Род House of Canossa[d]
Бацька Boniface III, Margrave of Tuscany[d][3]
Маці Beatrice of Lorraine[d]
Муж Godfrey IV, Duke of Lower Lorraine[d][4][5] і Вельф V[5]
Дзеці Beatrice of Lower Lotharingia[d][4] і unknown daughter (?)[d][3]
Дзейнасць феадалка, палітык, арыстакратка
Аўтограф Выява аўтографа
Бітвы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Яе бацька Баніфацый III Тасканскі быў кіраўніком большасці земляў Паўночнай Італіі, уключаючы Ферару, Модэну, Мантую, Брэшыю, Рэджа-Эмілію, і меў тытул «маркграф тасканскі». Пасля смерці бацькі яе маці Беатрыса Латарынгская была пры ёй рэгенткай.

 
Уладанні Мацільды на карце Італіі 11 ст.

У 1070 годзе яна па палітычных меркаваннях уступіла ў тайны шлюб з Готфрыдам Гарбатым, герцагам латарынгскім, які памёр у 1076 годзе. У яе замку Каноса Рыгор VII хаваўся ад Генрыха IV, які ў 1077 годзе прыходзіў да яго туды на пакаянне. Калі ў 1081 годзе Генрых напаў на Рыгора, Мацільда перашкодзіла поўнаму паражэнню апошняга, і пасля смерці Рыгора працягвала варагаваць з Генрыхам.

У 1089 годзе яна пагадзілася па просьбе Папы Урбана II уступіць у другі тайны шлюб з 18-гадовым праціўнікам Генрыха IV, Вельфам V, сынам баварскага герцага; шлюб гэты, аднак, быў скасаваны праз некалькі гадоў.

Пазней Мацільда падтрымлівала паўстанні Конрада і Генрыха V супраць іх бацькі.

Спадчынніцай сваіх ленных земляў і памесцяў Мацільда прызначыла рымскую царкву.

Барацьба паміж імператарам і Папамі за гэту так званую спадчыну Мацільды працягвалася да XIII стагоддзя; падчас гэтай міжусобіцы тасканскія гарады хутка развіліся і дасягнулі такой жа незалежнасці, як і гарады Ламбардыі. Такім чынам, спадчына Мацільды распалася на цэлы шэраг гарадскіх абласцей: Фларэнцыі, Лукі, Пізы, Сіены, Арэца, Мадэны, Рэджа-Эміліі, Мантуі і Пармы.

Зноскі

  1. Mathilde von Tuszien // FemBio database Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. BeWeB Праверана 13 лютага 2021.
  3. а б Lundy D. R. The Peerage
  4. а б Cawley C. Medieval Lands: A prosopography of medieval European noble and royal families
  5. а б (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.

Спасылкі правіць

Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).