Нехо I
XXVI дынастыя
Позняе царства
G39N5
 

асабістае імя

як Сын Ра
n
kA
w
Nk3w / Nkw
Некау / Неку
M23
X1
L2
X1

троннае імя

як Цар
ra
mn
xpr
Mn-ḫpr-Rˁ
Мен-хепер-Ра
«Нязменны вобраз Ра»
старажытнагрэчаскае імя Нехаó
(Νεχαώ)

Нехо (Нехо I) — намарх V ніжнеегіпецкага нома (септа) з цэнтрам у г. Саіс у Дэльце Ніла падчас дадэкархіі, кіраваў на працягу 8 гадоў (паводле Манефона; верагодна, 672664 да н.э.). Хоць Нехо ніколі не прымаў царскага тытула, ён лічыўся заснавальнікам і родапачынальнікам XXVI дынастыі, якая ўзыйшла на егіпецкі прастол у асобе яго сына Псаметыха I. Нехо вядомы пераважна з асірыйскіх крыніц, аднак існуе таксама адзін егіпецкі дакумент, які адносіцца да часу яго кіравання: дароўны надпіс на стэле, перададзенай храму ў Себеніце жрацом Ісіды Аканошам у другі год Нехо.

Паходзіў з дынастыі знатных лівійскіх наймітаў, якія валодалі Саісам і Мемфісам. Верагодна, Нехо I быў сынам саіскага намарха Тэфнахта II і братам свайго папярэдніка Некаўбы. Практычна ўсё сваё жыццё прысвяціў барацьбе з кушытамі, выкарыстоўваючы Асірыю ў якасці саюзніка. Прысягнуўшы Ашурбаніпалу ў 667 да н.э., ён далучыўся да кааліцыі, якая ўтварылася супраць яго. Пасля страшнага пагрому Саіса ён быў закуты і прыведзены ў Ніневію, але адзін з усіх цароў, што паўсталі супраць асірыйскага цара, быў памілаваны Ашурбаніпалам, які зноў заключылі з ім саюз. Нехо быў забіты ў 664 да н.э. кушытамі, якія ўварваліся ў Ніжні Егіпет. На чале іх стаяў фараон Тануатамонам, які валодаў Фівамі і большай часткай Верхняга Егіпта. Сын Нехо Псаметых I аднавіў незалежнасць Егіпта.

XXVI дынастыя (Саіская)
Папярэднік:
Некаўба
Намарх Нерэт-мехтэт
каля 672 — 664 да н. э.
Пераемнік:
Псаметых I
Папярэднік:
Тануатамон
Фараон Егіпта
каля 672 — 664 да н. э.

Зноскі

Літаратура

правіць
  • История Древнего Востока. Зарождение древнейших классовых обществ и первые очаги рабовладельческой цивилизации. Часть 2. Передняя Азия. Египет / Под редакцией Г. М. Бонгард-Левина. — М.: Главная редакция восточной литературы издательства «Наука», 1988. — 623 с. — 25 000 экз.
  • Авдиев В. И. Военная история древнего Египта. — М.: Издательство «Советская наука», 1948. — Т. 1. Возникновение и развитие завоевательной политики до эпохи крупных войн XVI—XV вв. до х. э. — 240 с.
  • Древний Восток и античность. // Правители Мира. Хронологическо-генеалогические таблицы по всемирной истории в 4 тт. / Автор-составитель В. В. Эрлихман. — Т. 1.