Павел Паўлавіч Уліцін

Павел Паўлавіч Уліцін (руск.: Павел Павлович Улитин) (1918, станіца Мігулінская, Усевялікае войска Данское — 1986, Масква, СССР) — рускі пісьменнік.

Павел Паўлавіч Уліцін
руск.: Павел Павлович Улитин
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	31 мая 1918(1918-05-31)
Месца нараджэння	Мігулінская[d], Усевялікае войска Данское
Дата смерці	24 мая 1986(1986-05-24) (67 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Грамадзянства	СССР
Жонка	Ларыса Сталярова
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	празаік
Мова твораў	руская
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і каморніка, забітага белымі ў 1921 г. Маці — лекар, выпускніца Вышэйшых жаночых курсаў у Санкт-Пецярбургу. Пасля заканчэння школы паступіў у Маскоўскі інстытут філасофіі, літаратуры і гісторыі імя М. Г. Чарнышэўскага. Разам з сябрамі стварыў антысталінскія камуністычную групу, быў арыштаваны ў 1938 г. па абвінавачванні ў стварэнні «Ленінскай народнай партыі», але пасля 16 месяцаў вызвалены «па камісіі» (стане здароўя). Пасля калецтваў, атрыманых на допытах, на ўсё жыццё застаўся кульгавы.

Па заканчэнні вайны пераехаў у Падмаскоўе і паступіў у экстэрнат Маскоўскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута замежных моў. У 1951 г. паспрабаваў прайсці ў амбасаду ЗША, быў арыштаваны і змешчаны ў Ленінградскую турэмна-псіхіятрычную лякарню (адным з яго лекараў быў Я. Краснушкін, які ў Нюрнбергу удзельнічаў у аглядзе Рудольфа Геса), дзе ўтрымліваўся да 1954 г. жыў на Доне, затым у Маскве. У 1957 г. скончыў завочнае аддзяленне МДПІ. Працаваў прадаўцом у кнігарні, даваў урокі англійскай мовы.

Памёр ад сардэчнага прыступу.

Творчасць

Пісаць Павел Уліцін пачаў з юнацтва, але раннія яго творы не захаваліся (вядома, што пры арышце у 1951 г. у яго канфіскавалі рукапіс рамана і чарнавікі яшчэ двух; проза, напісаная ў канцы 1950-х гадоў, была канфіскавана падчас ператрусу ў 1962 г.). Абапіраючыся на адкрыцці Джэймса Джойса, выпрацаваў уласны тып пісьма, у якім «схаваны сюжэт» (вызначэнне Уліціна) ствараецца перапляценнем патоку свядомасці, аўтарскіх успамінаў, цытат (у т.л. іншамоўных), урыўкаў дыялогаў і маналогаў неабазначаных персанажаў. У СССР творы Паўла Уліціна распаўсюджваліся ў самвыдаце, а з 1976 г., намаганнямі Зіновія Зініка, зрэдку з’яўляліся ў эмігранцкай перыёдыцы (часопісы «Время и мы», «Синтаксис»). У Расіі першыя публікацыі з’явіліся ў 1990-х гг .; у 2000-я гады выйшла тры кнігі, падрыхтаваных да друку Іванам Ахмецьевым. Значная частка літаратурнай спадчыны П. Уліціна не апублікавана.

Творы

• Макаров чешет затылок. — М.: Новое изд-во, 2004. — 172 с.
• Путешествие без Надежды. — М.: Новое изд-во, 2006. — 205 с.
• «Четыре кварка» и другие тексты / Предисл., сост. М. Айзенберга; подг. к печати, ком. И. Ахметьева; посл. Д. Барышниковой, И. Гулина, З. Зиника и И. Кукулина. — М.: Новое литературное обозрение.

Літаратура

• Львов, К.. Река Ремингтон. Разбомбленные соборы Павла Улитина (руск.). www.svoboda.org. Радио Свобода (15 чэрвеня 2018). Праверана 15 чэрвеня 2018.