Папахі на вежах
«Папахі на вежах» (руск.: Папахи на башнях) — сатырычнае апавяданне расійскага пісьменніка Віктара Пялевіна, упершыню апублікаванае ў 1995 годзе ў часопісе «Огонёк»[1][2].
| Папахі на вежах | |
|---|---|
| Жанр | апавяданне |
| Аўтар | Віктар Пялевін |
| Мова арыгінала | руская |
| Дата першай публікацыі | 1995 |
Змест правіць
Шаміль Басаеў разам са сваімі баевікамі без асаблівага супраціўлення захоплівае Маскоўскі Крэмль. Ён мяркуе, што дадзены захоп будзе мець вялікае палітычнае і эканамічнае значэнне. Аднак неўзабаве ўсё ператвараецца ў абсурд. СМІ спаборнічаюць за тое, каб асвятляць гэтыя падзеі. У палон добраахвотна здаюцца мноства медыйных персон, якія робяць сабе на гэтым імідж. У Крамлі пачынаюць здымаць рэкламныя кліпы, а таксама тэлешоу «Папахі на вежах», дзе рэкламны час каштуе 250 000 долараў за хвіліну[3][4][5]. Многія баевікі адмаўляюцца ад сваіх ідэй: «Разумееш… Раней мы змагаліся за ідэю, так? А ў Маскву прыехалі, дык зразумелі, што ідэй у гэтым свеце вельмі шмат бывае. Любую выбірай, так?». На Басаева неўзабаве перастаюць звяртаць увагу. Усвядоміўшы, што сітуацыя выходзіць з-пад кантролю, Басаеў пакідае Крэмль і Маскву разам з невялікай групай верных яму баевікоў. У канцы ён кажа ў бок Масквы: «Гора табе, Вавілон, горад моцны!».
Такім чынам, нягледзячы на тое, што войска і ФСБ аказваюцца нямоглымі перад баевікамі Басаева, яны вымушаныя капітуляваць перад расійскай медыяіндустрыяй. Тут прасочваецца некаторая паралель з «Вайной светаў» Герберта Уэлса[6].
Гэтым апавяданнем Пялевін дэманструе, што пасля распаду Савецкага Саюза ролю «зомбіфікатара» ўзяло на сябе тэлебачанне[7].
Зноскі
- ↑ Сергей Некрасов Виктор Пелевин: опыт библиографии
- ↑ Папахи на башнях: Рассказ // Огонёк. — 1995. — № 42. — С. 62-66.
- ↑ Тадаси Накамура. Кавказ в современных русских литературных журналах // Русская культура на пороге нового века. — Sapporo, 2001.
- ↑ Три Пелевина + 1 // «Огонёк», № 17, 17 мая 1999.
- ↑ «Они думают, у них все плохо, потому что у власти Рван Контекс». Новейшая история страны глазами Пелевина // Афиша. 4 марта 2013.
- ↑ Борис Тух. Первая десятка современной русской литературы. Москва: Оникс 21 век, 2002.
- ↑ Липовецкий М. Н. Паралогии: трансформации (пост)модернистского дискурса в русской культуре 1920—2000-х годов. Новое литературное обозрение, 2008.