Паўднёвая Караліна

Паўднёвая Караліна (англ.: South Carolina) — штат на паўднёвым усходзе ЗША, адзін з так званых Паўднёва-Атлантычных штатаў.

• Сталіца: Калумбія
• Дэвіз: усмешлівыя твары, прыгожыя месцы (англ.: Smiling faces, beautiful places)
• Мянушка: «штат сабаловых пальмаў»

Паўднёвая Караліна
англ.: State of South Carolina
Сцяг
Краіна	ЗША  ЗША
Гімн	Carolina[d] і South Carolina on My Mind[d]
Уваходзіць у	ЗША
Адміністрацыйны цэнтр	Калумбія
Дата ўтварэння	23 мая 1788
Кіраўнік	Henry McMaster[d]
Насельніцтва	5 118 425 чал. (1 красавіка 2020)
Плошча	82 931 км²
Вышыня над узроўнем мора	105 м
Часавы пояс	паўночнаамерыканскі ўсходні час[d] і зона Амерыка/Нью-Ёрк[d]
Код ISO 3166-2	US-SC
Афіцыйны сайт​ (англ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Да еўрапейскай каланізацыі на тэрыторыі Паўднёвай Караліны насялялі плямёны ямасі і кусабо.

У 1663 г. англійскі кароль Карл II падарыў зямлі Паўночнай і Паўднёвай Караліны васьмі англійскім лордам. У 1670 г. на тэрыторыі Паўднёвай Караліны было заснаванае першае еўрапейскае паселішча — Чарлз-Таўн (сучасны Чарлстан). У 1729 годзе адбыўся падзел Караліны на Паўночную і Паўднёвую. Паўднёвая Караліна зрабілася самастойнай каралеўскай калоніяй — правінцыяй Паўднёвая Караліна. Пасля заканчэння Вайны за незалежнасць калонія стала восьмым штатам новай дзяржавы. Паўднёвая Караліна была сельскагаспадарчым штатам, на тэрыторыі якога пераважалі баваўняныя плантацыі. У 1860 годзе Паўднёвая Караліна першая з паўднёвых штатаў вырашыла выйсці з складу ЗША ў знак пратэсту супраць адмены рабаўладання. У Грамадзянскай вайне ўдзельнічала каля 60 тысяч жыхароў штата. Пасля вайны пачаўся перыяд Рэканструкцыі. У штаце пачалася індустрыялізацыя. У сельскай гаспадарцы ад гадоўлі бавоўніка перайшлі на развядзенне соі, кукурузы.