Пражка
Пражка (руск.: Пря́жка, да 1753 года — Чухонская рэчка) — рака, левы рукаў ракі Мойка, адгаліноўваецца ад яе за 0,4 км вышэй вусця; упадае ў Сальнабуянскі канал, па руслу якога скідвае сцёк у прывусцевую частку Вялікай Нявы. Участак русла на поўдзень ад Сальнабуянскага канала засыпалі ў сярэдзіне XIX стагоддзя. Даўжыня — 1,32 км, шырыня ў нізкую ваду каля 20 метраў, глыбіня 1—1,2 м, у высокую ваду адпаведна 30—33 м і 2,5—2,8 м. Сярэдні расход вады — каля 4 м³/с. Масты — Банны, Мацісаў, Бердаў. Назва Пражкі звязана з прадзільнымі майстэрнямі, пераведзенвымі (пасля 1738 года) у Каломну з раёна Адміралцейства. Забудова берагоў Пражкі карпусамі завода Берда і жылымі дамамі адбывалася з канца XVIII стагоддзя. У канцы XIX — пачатку XX стагоддзяў пабудаваны шэраг шматпавярховых даходных дамоў.
| Пражка | |
|---|---|
 | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня |
|
| Вадацёк | |
| Выток | Мойка |
| • Каардынаты | 59°55′38″ пн. ш. 30°16′44″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Нява |
| • Каардынаты | 59°55′17″ пн. ш. 30°16′14″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Нява → Неўская губа |
| Краіна | |
| Код у ДВР | 01040300312102000008579 |
   |
|
|
— выток, — вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
У доме на рагу былой Афіцэрскай вуліцы (цяпер Дзекабрыстаў, 57) і набярэжнай ракі Пражкі з 1912 года жыў і памёр у 1921 годзе А. А. Блок (мемарыяльная дошка); з 1980 года тут знаходзіцца Музей-кватэра А. А. Блока.
Літаратура правіць
- Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1