Пратазоркі — зоркі на завяршальным этапе свайго фармавання, аж да моманту загарання тэрмаядзерных рэакцый у ядры, пасля якога сціск пратазоркі спыняецца і яна становіцца зоркай галоўнай паслядоўнасці.

Пратазоркі звычайна маюць пылавыя абалонкі, дзякуючы якім яны з'яўляюцца магутнымі крыніцамі інфрачырвонага выпраменьвання. Пратазоркі невялікіх мас пры назіранні часта зіхацеюць.

Літаратура правіць