Рано Хашымаўна Нізамава

Рано Хашымаўна Нізамава (25.12.1935, Каканд) — балерына, танцоўшчыца, балетмайстар, балетны педагог. Народны артыст Узбекскай ССР (1974).

Рано Хашымаўна Нізамава
Дата нараджэння 25 снежня 1935(1935-12-25) (88 гадоў)
Месца нараджэння
Адукацыя
Прафесія танцоўшчыца, балетмайстар, балетны педагог, балерына
Тэатр
Узнагароды
Народны артыст Узбекскай ССР

Біяграфія правіць

Скончыла аддзяленне класічнага танца Ташкенцкага харэаграфічнага вучылішча (1954), рэжысёрскі факультэт Ташкенцкага інстытута культуры (1982). У 1954—1957 гадах — вядучая танцоўшчыца Тэатра імя Наваі, у 1957—1978 гадах — вядучая танцоўшчыца ансамбля «Бахор» (з 1956 года — рэпетытар-балетмайстар, намеснік мастацкага кіраўніка). Арганізатар дзіцячага ансамбля песні і танца «Наргіз» (1978), мастацкі кіраўнік і балетмайстар (да 1989). З 1980 года — выкладчыца кафедры харэаграфіі Ташкенцкага інстытута культуры (з 1992 года — прафесар).

Гастралявала ў Аўстрыі, Чэхаславакіі, Інданезіі, Японіі, Індыі, Пакістане, Канадзе, Егіпце і іншых краінах[1].

Творчасць правіць

Рано Нізамава выканала балетныя партыі ў балетах «Лебядзінае возера  (руск.)», «Спячая прыгажуня  (руск.)», «Сем прыгажунь  (руск.)», «Эсмеральда  (руск.)», «Жызэль  (руск.)» і іншых спектаклях Вялікага тэатра імя А. Наваі  (руск.), па-майстэрску прадстаўляла ўзбекскія класічныя і сучасныя народныя танцы ў харэзмскім стылі, а таксама танцы суседніх і адначасова замежных народаў «Pilla», «Jonon», «Rohat  (узб.)», «Tanavor  (узб.)», «Fargʻona ruboiysi», «Asta qiyolab oʻtdi», «Oʻyna Ra’no», «Buxorocha raqs», «Togʻli Badaxshon raqsi», «Zavqim kelur», «Shoʻx qiz», «Oʻynasin», а таксама афганскі, індыйскі  (руск.), пакістанскі, польскі і іншыя народныя танцы.

Як балетмайстар паставіла танцы «Lolalar», «Yoshlik valsi», «Soqiynomai Bayot», «Dilxiroj  (узб.)», «Oʻzbekiston qizlari», «Duxtari zebo» і іншыя.

Зноскі

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil

Літаратура правіць

  • Havaskorlik bolalar va raqs ansambllarini tashkil qilish va ularning faoliya-ti (hamkorlikda), T., 1985.