Саўл

Саўл (11 ст. да н.э.), заснавальнік і першы цар Ізраільска-Іўдзейскага царства.

Саўл
іўр.: שָׁאוּל
Нараджэнне	1080 да н.э. Gibeah[d], Іерусалім, Дзяржава Палесціна
Смерць	1010 да н.э. Mount Gilboa[d], Паўночная акруга[d], Ізраіль
Бацька	Кіш
Жонка	Achinoam[d] і Rizpah[d]
Дзеці	Іанафан[d], Мерова[d], Мелхола[d], Іевасфей[d], Abinadab ben Saul[d], Armoni[d] і Mephibosheth[d]
Веравызнанне	Mosaic Judaism[d]
Дзейнасць	палітык, манарх
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Давыд грае Саўлу (1885). Ю. Кронберг.

Упершыню праявіў сябе як палкаводзец у час вайны з плямёнамі амавіцян, што паслужыла падставаю для абрання яго царом на сходзе ізраільскага племяннога саюза. Пад яго кіраўніцтвам ізраільскія плямёны пазбавіліся панавання над імі філістымлян. Далей біблейская гісторыя сведчыць, што Саўл прыйшоў да ўлады пры падтрымцы Самуіла-прарока і пэўны час прытрымліваўся яго практычных парад. Але калі ён стаў кіраваць самастойна і незалежна ад уплыву Самуіла, гэта прыйшлося не даспадобы сінкліту жрацоў і прарокаў. Яны стварылі сваю апазіцыю і ў барацьбе за ўладу падтрымалі кандыдатуру важака іўдзейскага ваенна-разбойніцкага атрада Давіда, якога Самуіл патаемна ад Саўла памазаў у цары. Калі ж ізраільскае войска пацярпела цяжкае паражэнне ў чарговай бітве з філістымлянамі, у якой загінулі ўсе тры сыны цара Саўла, а сам ён, будучы паранены стрэламі і не жадаючы пераносіць здзекаў філістымлян над сабою, закалоў сябе мячом, да ўлады прыйшоў Давід.

Так, каб даказаць перавагу жрэчаскага кіравання перад свецкай уладай, якая супрацьстаяла жрэчаству, Біблія ў першай кнізе «Царствы» тлумачыць прыход да ўлады цара Давіда яго набожнасцю ў адрозненні ад «злоснай і панурай» асобы цара Саўла.

Літаратура

• Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А. Ф. Коршунава, паказальнікі А. Ф. Коршунава, В. А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. — С. 144. — 207 с.: іл. ISBN 5-343-00151-3.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Саўл