Сцяпан Іларыёнавіч Іларыёнаў
Міхаіл Ціханавіч Кузняцоў (нар. 4 снежня 1904, в. Кіўсерт-Янішава Вурнарскага раёна — 27 чэрвеня 1944, Бешанковіцкі раён) — Герой Савецкага Саюза (1945).
| Сцяпан Іларыёнавіч Іларыёнаў | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 21 лістапада (4 снежня) 1904[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 27 чэрвеня 1944[1] (39 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Прыналежнасць | СССР |
| Род войскаў | пяхота |
| Званне | яфрэйтар |
| Бітвы/войны | |
| Узнагароды і званні |
    |
Біяграфія
правіцьПасля службы ў арміі, быў дэмабілізаваны і жыў у роднай вёсцы, дзе ўдзельнічаў у стварэнні калгаса. З 1936 года пераехаў у в. Бурсак Ібрэсінскага раёна. У 1941 годзе зноў прызваны ў армію, з сакавіка 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Двойчы быў паранены. У чэрвені 1944 года гвардыі яфрэйтар Сцяпан Іларыёнаў быў стралком 158-га гвардзейскага стралковага палка 51-й гвардзейскай стралковай дывізіі 6-й гвардзейскай арміі першага Прыбалтыйскага фронту. 25 чэрвеня 1944 года пад варожым агнём Сцяпан Іларыёнавіч адным з першых пераправіўся цераз Заходнюю Дзвіну ў раёне в. Балбечча Бешанковіцкага раёна і прыняў актыўны ўдзел у баях за плацдарм.
Узначаліўшы групу байцоў, павёў іх у атаку. Праціўнік быў выбіты з траншэі, а кулямётная кропка — знішчана. Дзякуючы дзеянням групы рота Іларыёнава здолела вызваліць в. Залужжа і забяспечыць спрыяльныя ўмовы для пераправы ўсяго палка. У баі Іларыёнаў атрымаў раненні, але працягваў змагацца. Ён памёр у шпіталі 27 чэрвеня 1944-га ад атрыманых раненняў, пахаваны ў брацкай магіле вёскі Галыні[2].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 22 ліпеня 1944 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» гвардыі яфрэйтар Сцяпан Іларыёнаў пасмяротна быў удастоены высокага звання — Герой Савецкага Саюза.
Узнагароды
правіць- Герой Савецкага Саюза
- Ордэн Леніна
- Медаль «Залатая Зорка»
- Ордэн Чырвонай Зоркі
Памяць
правіцьУ яго гонар названа вуліца і помнік у Вурнарах. 22 ліпеня 2015 года у в. Кіўсерт-Янішава быў усталяваны памятны камень[3].
Зноскі
- ↑ а б Исаев Ю. Н. Чувашская энциклопедия — Чувашское книжное издательство, 2006. — 2567 с. — ISBN 978-5-7670-1471-2
- ↑ ПОМНІКІ ГІСТОРЫІ(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2020. Праверана 30 сакавіка 2020.
- ↑ У Бешанковічах прымалі дэлегацыю Чувашскай Рэспублікі Архівавана 28 кастрычніка 2021.
Літаратура
правіць- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.