Такугава Іэясу

Мінамота Такугава но-Іэясу (徳 川 家 康, とくがわ いえやす, 31 студзеня 1543 — 1 чэрвеня 1616) — прынц Мінамота, дыпламат і военачальнік, заснавальнік дынастыі сёгунаў Такугава. Бліжэйшы паплечнік і паслядоўнік Оды Набунага і Таетомі Хідэесі, які завяршыў стварэнне цэнтралізаванай феадальнай дзяржавы ў Японіі.

Такугава Іэясу
яп.: 徳川家康
Сёгун 1603 — 1605
Папярэднік	Ashikaga Yoshiaki[d]
Пераемнік	Такугава Хідэтада[d]
Daijō-daijin[d] 21 сакавіка 1616 — 17 красавіка 1616
Udaijin[d] 24 сакавіка 1603 — 18 лістапада 1603
Папярэднік	Imadegawa Harusue[d]
Пераемнік	Таётомі Хідэёры
ōgosho[d] з 1605
Нараджэнне	31 студзеня 1543 Замак Аказакі[d], Kōsei-chō[d], Акадзакі, прэфектура Айты, Японія
Смерць	1 чэрвеня 1616(1616-06-01) (73 гады) Замак Сімпу[d], Aoi-ku[d], Сідзуока, прэфектура Сідзуока, Японія
Месца пахавання	Kunōzan Tōshō-gū[d] Nikkō Tōshō-gū[d]
Род	Такугава, Tokugawa family[d] і Matsudaira clan[d]
Імя пры нараджэнні	яп.: 松平竹千代
Бацька	Мацудайра Хіратада[d]
Маці	Адаі но Ката[d]
Жонка	Цюкіяма-дона[d], Асаі но Ката[d], Шымаяма-дона[d], Yōju-in[d], Chōshō-in[d], Сайга но Цубонэ[d], Чаа но Цубонэ[d], Акаі но Ката[d], Lady Acha[d], Камэ но Ката[d], Ёген-ін[d], Сутсін-сі[d], Q15895431?, Seiunin[d], Q24875887?, Taieiin[d], Fushoin[d], Shinjuin[d], Q24876162?, Q24875678?, Q24865589? і Q109658502?
Дзеці	Набуясу Мацудаіра[d], Такугава Хідэтада[d], Юкі Хідэясу[d], Мацудаіра Тадаёсі[d], Такугава Тадатэру[d], Мацудаіра Мацухіа[d], Мацудаіра Сенчыа[d], Такугава Ёсінаа[d], Такугава Ёрынобу[d], Такугава Ёрыфуса[d], Камэ-хімэ[d], Таку-хімэ[d], Furi-hime[d], Такугава Набуёсі[d], Ічы-хімэ[d], Mate-hime[d], Tobai-in[d], Suzuki Ichizō[d] і Nagami Sadachika[d]
Дзейнасць	самурай
Аўтограф
Званне	генерал
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Літаратура

• A. L. Sadler: The maker of modern Japan: the life of Tokugawa Ieyasu, Rutland, Vermont: Tuttle 1981, ISBN 0-8048-1297-7
• Conrad Totman: Tokugawa Ieyasu, shogun: a biography, San Francisco: Heian International, 1983, ISBN 0893462101
• Willem Jan Boot: «The death of a shogun: deification in early modern Japan», In John Breen und Mark Teeuwen (Hg.), Shinto in History — Ways of the Kami, Curzon, London 2000, ISBN 0-7007-1172-4, S. 144—166.