Тэадорус ван Гог
Теодорус ван Гог (нідэрл.: Theodorus van Gogh, 1 мая 1857, Грот-Зюндэрт - 25 студзеня 1891, Утрэхт) — галандскі гандляр карцінамі. Малодшы брат сусветна вядомага мастака Вінцэнта ван Гога. Дзякуючы бесперапыннай фінансавай дапамозе брата, Вінцэнт ван Гог змог цалкам прысвяціць сябе жывапісу.
Тэадорус ван Гог | |
---|---|
Імя пры нараджэнні | нідэрл.: Theodorus van Gogh |
Род дзейнасці | арт-дылер, мастак, калекцыянер мастацтва |
Дата нараджэння | 1 мая 1857[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 25 студзеня 1891[3][1] (33 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Theodorus van Gogh[d] |
Маці | Anna Carbentus van Gogh[d] |
Жонка | Johanna van Gogh-Bonger[d] |
Дзеці | Vincent Willem van Gogh[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Біяграфія
правіцьЯк і старэйшы брат Вінцэнт, Тэадорус ван Гог, больш вядомы як Тэа, нарадзіўся ў Грот-Зюндэрце, у правінцыі Брабант ў Нідэрландах. Бацькі Тэа: прыхадскі святар Тэадорус ван Гог і Ганна Карнелія Карбентус.
Праца
правіцьДзякуючы роднасным сувязям і Вінсэнт і Тэа працавалі на парыжскую арт-дылерскую кампанію «Гупіль і Сі» (Goupil&Cie). Першым пачаў працаваць Вінцэнт, правёўшы некалькі гадоў у офісе ў Гаазе. Тэа прыступіў да працы ў Бруселі 1 студзеня 1873 года і быў самым малодшым супрацоўнікам фірмы. Пасля таго, як Вінцэнта перавялі ў Лондан, Тэа перайшоў на яго месца ў Гаагу, дзе хутка развіўся і стаў паспяховым арт-дылерам. Да 1884 яго перавялі ў Парыж, у галоўны офіс. Пачынаючы з зімы 1880-1881 года, Тэа пасылаў свайму брату прыналежнасці для малявання і грошы.
Асабістае жыццё
правіцьУ Парыжы Тэа пазнаёміўся з Андрэ Банжэрам і яго сястрой Іаханай, з якой ажаніўся ў Амстэрдаме 17 красавіка 1889 года. Яны жылі ў Парыжы, калі 31 студзеня 1890 нарадзіўся іх сын Вінцэнт Вілем. 8 чэрвеня сям’я наведала Вінцэнта, які жыў у мястэчку Авер-сюр-Уаз непадалёк ад Парыжа.
Хвароба і смерць
правіць27 ліпеня 1890 Вінцэнт застрэліўся ў Авер-сюр-Уаз. Магчыма, гэта адбылося з-за таго, што Вінцэнт не хацеў абцяжарваць брата, які ўтрымоўваў не толькі яго, але і жонку з дзіцем і састарэлую маці. Адмаўляючыся ад якой-небудзь медыцынскай дапамогі, Вінцэнт памёр праз два дні пасля таго, як стрэліў сабе ў сэрца. Тэа быў з ім. На наступны дзень ён напісаў пра гэта маці і сям'і і з'ехаў у Галандыю.
30 ліпеня 1890 года Тэа запаў у глыбокую дэпрэсію, з'явіліся прыкметы душэўнага разладу. У верасні таго ж года Тэа спрабаваў угаварыць галерэю Дзюрандам-Раяль зрабіць мемарыяльную рэтраспектыву работ Вінцэнта, але беспаспяхова. У Парыжы, пры дапамозе Эміля Бернарда, Тэа зрабіў у сваёй былой кватэры (сам ён пераехаў у суседнюю) пасмяротную выставу.
У кастрычніку, па просьбе Андры Банжэра, Тэа пагадзіўся легчы ў бальніцу Этуаль, дзе яму паставілі дыягназ "вострая маніякальная ўзбуджальнасць з маніяй велічы і прагрэсавальным агульным паралюшам». Па запыце жонкі, у лістападзе 1890 ён быў пераведзены ў «Медыцынскі інстытут псіхічнахворых» у Утрэхце. Тут ён памёр праз два месяцы ва ўзросце 33 гадоў ад ускладненняў апошняй стадыі сіфілісу.
Праз дваццаць пяць гадоў парэшткі Тэа ван Гога былі перавезены ў Францыю, і 8 красавіка 1914 абодва браты былі перапахаваныя побач адзін з адным на могілках Авер-сюр-Уаз.
Зноскі
Літаратура
правіць- Marie-Angélique Ozanne, Frédérique de Jode: Der unbekannte Bruder Theo van Gogh. eine Biografie („L'autre van Gogh“). Reclam Verlag, Leipzig 2005, ISBN 3-379-00827-3.