Узброеныя сілы Сірыі
Сірыйскія арабскія ўзброеныя сілы (араб. القوات المسلحة العربية السورية) — ваенная арганізацыя Сірыйскай Арабскай Рэспублікі, прызначаная для абароны дзяржавы ад знешніх пагроз і падтрымання яе тэрытарыяльнай цэласнасці. Па канстытуцыі краіны вярхоўным галоўнакамандуючым узброеных сіл з’яўляецца прэзідэнт. Узброеныя сілы Сірыі сфарміраваны пасля атрымання незалежнасці ў 1946 годзе, і з таго часу ўдзельнічалі ў шматлікіх знешніх канфліктах (галоўным чынам з Ізраілем), а таксама ваенных пераваротах унутры самой краіны.
| Узброеныя сілы Сірыі | |
|---|---|
 Сцяг УС Сірыі. | |
| Гады існавання | з 1946 года |
| Краіна |
.svg){kind=small} Сірыя |
| Тып | Узброеныя сілы |
| Складаецца з | |
| Колькасць | 142 000 чалавек[1] |
| Удзел у | Араба-ізраільскі канфлікт, Грамадзянская вайна ў Сірыі |
| Камандзіры | |
| Дзеючы камандзір | Башар Асад (галоўнакамандуючы), Алі Абдула Аюб (міністр абароны) |
Агульная інфармацыя
правіцьГалоўнакамандуючы УС Сірыі — прэзідэнт Сірыі Башар Асад.
Ваенная служба ў сірыйскай арміі ажыццяўляецца па прызыву. Юнакі прызываюцца ў войска на 18[2] месяцаў пасля дасягнення імі 18 гадоў пры ўмове, што ў юнака ёсць браты; у адваротным выпадку ён лічыцца карміцелем сям’і і не ідзе ў вайскоўцы.
Ваенны бюджэт, станам на 2005 год — 0,858 — 1,0 млрд долараў ЗША, што складае да 5,9 % ВУП.
Сірыйскія УС сур’ёзна пацярпелі і былі фактычна разбураны падчас грамадзянскай вайны ў Сірыі, у выніку якой іх колькасць скарацілася больш чым на палову ад даваеннага складу ў 325 тысяч чалавек да 142 500 на люты 2018 года[1]. З мэтай падтрымкі дзеянняў УС быў створаны шэраг такіх ваенізаваных арганізацый, як Нацыянальныя сілы абароны.
Склад
правіцьСухапутныя войскі
правіцьКолькасць — 105 тыс. чалавек (2018). У сябе ўключаюць 5 армейскіх карпусоў, 12 дывізій (3 механізаваных, 6 танкавых, 2 спецпрызначэння (11 палкоў спецназа + асобны танкавы полк), 1 мехдыв рэспубліканскай гвардыі), 13 асобных брыгад (2 пяхотных, памежнай аховы, 2 ракетныя (з ТРК «Точка» і «Луна»), ракетная берагавой абароны, 2 артылерыйскія, 2 супрацьтанкавыя), комплексы СПА. Рэзервы: штаб танкавай дывізіі, 2 танкавых, 31 пяхотны, 3 артылерыйскіх палкі[3][1].
ВПС
правіцьВПС складаюцца асобных з эскадрылляў. Ваенная тэхніка па большай частцы вытворчасці часоў Халоднай вайны. На 2018 год у складзе ВПС лічацца[1]:
- знішчальнікі: 34 МіГ-23МФ/МЛ/УМ, 30 МіГ-29А/СМ/УБ;
- знішчальнікі-бамбардзіроўшчыкі: 68 МіГ-21МФ, 9 МіГ-21У, 41 МіГ-23БН/УБ, 28 Су-22;
- бамбардзіроўшчыкі: 11 Су-24;
- транспартнікі: 3 Іл-76, 1 Ан-24, 6 Ан-26, 2 PA-31 Navajo, 4 Як-40, 2 Falcon 20 1 Falcon 900, 4 Ту-134Б-3.
- навучальныя: 15 L-39;
- ударныя верталёты: 24 Мі-25;
- транспартныя верталёты: 26 Мі-17, 27 Мі-8, 28 SA342L Gazelle.
СПА
правіцьСірыйскія СПА абсталяваны расійскай зброяй. На ўзбраенні знаходзіцца звыш 900 ЗРК і больш за 4000 зенітных гармат калібра 23—100 мм. 300 сірыйскіх ЗРК прыпадае на С-75 «Дзвіна» і С-75М «Волга», 200 «Куб», 140 — на С-125 «Нява» і С-125М «Пячора», 60 «Аса».
Згодна з супярэчлівымі звесткамі ў расійскіх СМІ:
- Усе гэтыя сістэмы не ўяўляюць сур’ёзнай пагрозы[4] для сучаснай авіяцыі краін НАТА.
- Існуюць і супрацьлеглыя ацэнкі[5][6].
- Для НАТА небяспечныя толькі стацыянарныя комплексы далёкага радыуса дзеяння С-200 «Ангара» і С-200В «Вега», а таксама самаходныя ЗРК сярэдняй далёкасці «Бук»[7].
Істотным стрымліваючым фактарам для арміі Сірыі з’яўляецца жаданне захаваць баяздольнасць ВПС і СПА для стрымлівання масіраваных нападаў, пры гэтым па сутнасці ігнаруючы малыя атакі з паветра з мэтай схаваць рэальныя баявыя магчымасці; аналагічна ўжываліся СПА і ВПС Югаславіі ў вайне супраць НАТА, што дазволіла захаваць баяздольнасць да канца вайны.
На сённяшні дзень асноўным стрымліваючым фактарам пры масіраванай агрэсіі з паветра з’яўляецца не сіла і нават не тэхнічнае дасканаласць, а як раз наяўнасць сістэм СПА. Варта заўважыць, што СПА Сірыі істотна навей і больш, чым сістэмы СПА Лівіі, Іраку або Югаславіі, таму і эфектыўнасць іх ужывання іншая. Гэта значыць, што краінам антысірыйскай кааліцыі давядзецца правесці працяглую аперацыю для нейтралізацыі сістэмы супрацьпаветранай абароны[8].
Апалчэнне
правіцьНацыянальныя сілы абароны — 100 000 чал. Астатнія — міліцыя, уключаючы замежных добраахвотнікаў — 50 000 чал[1].
Гл. таксама
правіцьЗноскі
- ↑ а б в г д Military Balance 2018
- ↑ Сирийские власти бросили армию на подавление беспорядков
- ↑ Справочник «Вооружённые силы зарубежных стран» Архівавана 27 чэрвеня 2011.
- ↑ Военный потенциал Сирии. Может ли Сирия отразить агрессию НАТО?(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 2 студзеня 2014. Праверана 25 студзеня 2019.
- ↑ Эксперт: Пво В Сирии Представляет Собой Серьёзную Силу | Новости Армении — N-Idea.Am(недаступная спасылка)
- ↑ Национальная оборона / Геополитика / ПВО Сирии: спасение или иллюзия?
- ↑ ПВО СИРИИ ПРОТИВ АВИАЦИИ НАТО: ВОЗМОЖНЫЕ СЦЕНАРИИ Архівавана 27 верасня 2018.
- ↑ Большая ближневосточная война начнётся с Сирии
Спасылкі
правіць- Вооружённые силы Сирии: состояние на сегодня // DOKWAR.RU Архівавана 30 кастрычніка 2015.